گفتاری از آیت‌الله بهجت (ره)

[boshra]

بسمه تعالی
آیت الله العظمی بهجت رحمة الله علیه:
راحتی در آخرت است، "وَ الناسُ یَطلُبونها فِی الدُنیا فَلا یَجدونَهُ."(1)؛ (و مردم آن را در دنیا جست و جو می‌کنند و نمی‌یابند.) اگر خوشی‌ها و بدی‌ها یک جا دیده شود می‌بینیم که دنیا دو روز است: "اَلدَهرُ یَومانِ: یومٌ لَکَ و یَومٌ عَلَیک"(2) "روزگار دو روز است: روزی به نفع تو، و روزی بر ضرر تو." سر و صدا و گریه اطرافیان نفعی به حال شخصی که در حال احتضار و جان کندن است ندارد، بلکه خلوت(3) و گفتن تهلیل "لا الهَ اِلا الله" برای طرفین نافع است.(4) شاید اگر محتضر توجه داشته باشد، و جایش خوب باشد، از گریه کردن و اظهار ناراحتی آن‌ها ناراحت گردد. در روایت آمده است که: "مؤمن و کافر، فردا از تأخیر مرگ حسرت می‌خورند و آرزو می‌کنند که ای کاش زودتر مرده بودم! مؤمن برای این که زودتر به مقامات و تنعّم برسد، و کافر برای تخفیف در عذاب به واسطه‌ی کمی عمرش."

1. بحارالانوار، ج75، ص453

2. نهج البلاغه، ص462 و 546؛ بحارالانوار، ج33، ص498

3. خلوت ظاهری و عدم حضور افراد گریه کننده در کنار محتضر و نیز خلوت و توجه باطنی به حضرت حق سبحانه

4. ر.ک: وسائل الشیعه، ج2، ص454



در محضر بهجت، ج2، ص167.