امر به معروف در جامعه

[هُدهُد صبا]

در امر به معروف و نهي از منكر چند چيز شرط است:

1 - آن كه مي‏خواهد امر و نهي كند، بايد معروف (خوبي‏ها) و منكر (زشتي‏ها) را بداند. بنابر اين كسي كه نمي‏داند فلان كار واجب است يا مستحب يا مباح، نمي‏تواند ديگران را امر به آن كار كند، يا اگر نمي‏داند فلان كار حرام است يا مكروه يا مباح نبايد نهي كند.

2 - احتمال بدهد كه امر و نهي او تأثير مي‏كند.

3 - بداند كه معصيت كار بنا دارد دوباره كار زشت را انجام دهد. بنابر اين اگر مي‏داند ديگر آن كار را انجام نخواهد داد، لزومي ندارد امر يا نهي كند.

4 - در امر و نهي مفسده‏اي نباشد. پس اگر بداند يا گمان كند اگر امر يا نهي كند، ضرر جاني يا مالي يا آبرويي به او وارد مي‏كنند، واجب نيست.
البته این شرط کلیت ندارد و وقتی که دین در خطر باشد حتی تقیه هم حرام است واگر ضرر جانی و مالی هم داشته باشد باید امر ونهی کرد.

منبع سايت گفتگوي ديني