ايده هاي نو

[فاطمه گل]

> تفسير نور سوره ال عمران


آيه: 147 وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلاَّ أَن قَالُواْ ربَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ
ترجمه:
و كلام آنها (رزمندگان مخلص و آگاه) جز اين نبود كه گفتند:پروردگارا گناهانمان و زياده روى هايمان را در كارمان ببخش و گامهاى ما را استوار بدار و ما را بر گروه كافران يارى ده.
پيام ها :
1- يكى از عوامل شكست در جنگ، گناه و اسراف است. رزمندگان مخلص، با استغفار اين موانع پيروزى را از بين مى برند.اغفر لنا ذنوبنا و اسرافنا
2- شكستِ خود را به قضا و قدر و يا ديگران نسبت ندهيد، به قصورها و تقصيرهاى خود نيز توجّه داشته باشيد.ذنوبنا و اسرافنا
3- اوّل استغفار، بعد استنصار. ابتدا طلب آمرزش كنيد، سپس از خداوند پيروزى بخواهيد.اغفر لنا... وانصرنا
4- بجاى تسليم در برابر دشمن، در پيشگاه خداوند اظهار ذلّت نماييد.و ما استكانوا...ربنّا اغفرلنا...
5 - صحنه هاى جهاد و جنگ، انسان را به سوى دعا و استغفار مى كشاند.و ما كان قولهم الا ان قالوا ربّنا اغفر لنا
6- مردان خدا، نصرت و يارى خدا را براى نابودى كفر مى خواهند، نه براى كسب افتخار خود.وانصرنا على القوم الكافرين 7- بر لطف خداوند تكيه كنيد، نه بر نفرات خود.ربّيون كثير... ربّنا... انصرنا