ثانیه ها

[مریم گلی]

قطره ای در صدفی پنهان شد

رفته رفته به صدف مهمان شد

در نهانخانه تاریک صدف

چند روزی که گذشت دید منزل تنگ است

در ودیوار صدف از سنگ است.

کمی آزرده شد از خود پرسید:

علت آمدنم اینجا چیست؟

قطره ها آزادند در دل موج زمان فریادند

چیست معنای خود آزاری من؟

چیست بیماری من؟؟؟

اگرم روزنه ای باز شود دور شوم

ساکن منطقه روشنی ونور شوم...

صدف آهسته شنید این نجوا

گفت:

ای کود ک خرد دریا

شکوه کم کن که در این بهر عمیق

ما نگردیم به کس یار وشفیق

ارزشت بیشتر از شبنم نیست

مثل تو در دل دریا کم نیست

ما به کس در دل خود جا ندهیم

تا ندانیم که ارزش دارد

بی جهت منزل وماوی ندهیم

اگر امروز تو در سینه من پنهانی

یا بقول خودت افتاده در این زندانی

مکن از بخت شکایت که بدون تردید

تو در این خانه تاریک شوی مروارید.