سهراب سپهری

[elham_j]

صدا کن مرا.
صدای تو خوب است.
صدای توسبزینه ی آن گیاه عجیبی است
که در انتهای صمیمیت حزن می روید

در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم
بیا تا برایت بگویم
چه اندازه تنهایی من بزرگ است
و تنهایی من شبیخون حجم تو را پیش بینی نمی کرد
و خاصیت عشق همین است

کسی نیست
بیا زندگی را بدزدیم
آن وقت میان دو دیدار تقسیم کنیم