آدميت

[hamed]

ز بس از روزگار و بخت سخت و سست دلتنگم
فرخی یزدی

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ز بس از روزگار و بخت سخت و سست دلتنگم
به سختی متصل با روزگار و بخت در جنگم
دورنگی چون پسند آید به چشم مردم دنیا
به غیر از خونِ دل خوردن چه سازم من که یکرنگم؟
خوشم با این تهی‌دستی، بلندی جویم از پستی
نه در سر شور دیهیم و نه در دل مهر اورنگم
بگو با عارف و عامی، سپردم جان به ناکامی
گذشتم از نکونامی، کنون آماده‌ی ننگم
منم آن مرغ دل‌خسته، شکسته بال و پر بسته
که دست آسمان دایم، زاختر می‌زند سنگم


برگرفته از کتاب:
فرخی یزدی؛

مجموعه اشعار فرخی یزدی؛ تدوین مهدی اخوت و محمدعلی سپانلو؛ چاپ دوم؛ تهران: مؤسسه انتشارات نگاه ۱۳۸۸.