نماز با عشق

[آشنای غریب]

نماز خوان به صفت چون فرشته ماند ومن هنوز در صفت دیو و دد گرفتارم


اگر نه روی دل اندر برابرت دارم
من این نماز حساب نماز نگذارم

زعشق روی تو من رو به قبله آوردم
وگرنه من زنماز و زقبله بیزارم

مرا غرض زنماز آن بود که پنهانی
حدیث درد فراق تو با توبگزارم

وگرنه این چه نمازی بود که من بی‏تو
نشسته روی به محراب و دل به بازارم

نماز خوان به صفت چون فرشته ماند ومن
هنوز در صفت دیو و دد گرفتارم

کسی که جامه به سگ برزند نمازی نیست
نماز من به چه ارزد که در بغل دارم

ازین نماز نباشد به جز که آزارت
همان به آن که ترا بیش از این نیازارم

ازین نماز ریایی چنان خجل شده‏ام
که در برابر رویت نظر نمی‏آرم

اشارتی که نمودی به شمس تبریزی
نظر به جانب ما کن غفور وغفّارم«مولوی»
نویسنده : امید