گفت و گو با خدا...

[امرتات]

...ادامه

دست هاي خدا دستانم را گرفت .

براي مدتي سكوت كرديم ،

- و من دوباره پرسيدم :

به عنوان يك پدر ، ي خواهي كدام درس هاي زندگي را فرزندانت بياموزند ؟

- او گفت : بياموزند كه آن ها نمي توانند كسي را وادار كنند كه عاشقشان باشد ،

همه ي كاري كه آن ها مي توانند بكنند اين است كه

اجازه دهند كه خودشان دوست داشته باشند .

بياموزند كه درست نيست خودشان را با ديگران مقايسه كنند .

بياموزند كه فقط چند ثانيه طول مي كشد تا زخم هاي عميقي در قلب آنان كه دوستشان داريم ، ايجاد كنيم

اما سال ها طول مي كشد تا آن زخم ها را التيام بخشيم .

بياموزند ثروتمند كسي نيست كه بيشترين ها را دارد ،

كسي است كه به كمترين ها نياز دارد .

بياموزند كه آدم هايي هستند كه آن ها را دوست دارند ،

فقط نمي دانند كه چگونه احساساتشان را نشان دهند .

بياموزند كه دو نفر مي توانند با هم به يك نقطه نگاه كنند ،

و آن را متفاوت ببينند .

بياموزند كه كافي نيست فقط آن ها ديگران را ببخشند ،

بلكه آن ها بايد خود را نيز ببخشند .

- من با خضوع گفتم :

از شما به خاطر اين گفت وگو متشكرم .

آيا چيز ديگري هست كه دوست داريد فرزندانتان بدانند ؟

- خداوند لبخند زد و گفت :

فقط اين كه بدانند من اينجا هستم ،

هميشه...

خوشحال ميشم نظرتون رو درباره اين داستان بدونم !