عهد و شرط با خدا

[مشکات]

سلام.
کارشناس گروه eporsesh به سوال شما اینگونه پاسخ داده اند:

"دوست گرامی، گناه نکردن و مراقبت از نفس برای جلوگیری از وسوسه های شیطان نیازی به عهد کردن ندارد.
این وظیفه هر انسانی است که از زمان تکلیف تا مرگ خود مراقب اعمال و رفتارش باشد و از آنچه او را به گناه می کشاند بپرهیزد.
حال اگر فردی مرتکب گناه شد باید فوراً توبه کند و آنچه از اعمال واجب از او قضا شده جبران نماید.
لازم به ذکر است که عهد شرعی دارای شرایطی است که از جمله خوانده صیغه است و لازم نیست به زبان عربی باشد
و مقصود از صیغه آن است که مورد نذر یا عهد را بر زبان بیاورد مثلاً بگوید با خدای خود عهد می کنم که اگر فلان معصیت را
انجام دادم یک روز، روزه بگیرم که اگر شما این طور عهد کرده باشید در صورت تخلف و عمل نکردن به مقتضای عهد بدون عذر شرعی،
کفاره بر شما واجب می شود.
پس اگر انسان از روی اختیار به نذر خود عمل نکند باید کفاره بدهد یعنی یک بنده آزاد کند یا به شصت فقیر طعام دهد یا 2 ماه پی در پی روزه بگیرد. (رساله 6 مرجع، ص974)

البته در صورتی نذر و عهد بر فرد واجب می شود که شرایط آن را رعایت کرده باشد.

نذر آن است که انسان بر خود واجب کند که کار خیری را برای خدا به جا آورد یا کاری را که نکردن آن بهتر است برای خدا ترک نماید.
نذر دارای شرایطی می باشد:
الف. در نذر لازم است صیغه خوانده شود که می توان صیغه را به عربی یا فارسی خواند.
در عربی باید جمله (للهِ عَلَیَّ) در جمله نذر بیاید مثلا بگوید لله علی که من فلان کار را انجام دهم.
و در فارسی بگوید (برای خدا) مثلا بگوید چنانچه مریضی من بهبود یافت برای خدا هزار تومان صدقه بدهم باید لفظ (برای خدا) به زبان گفته شود و قصد آن در دل کافی نیست.
بنابراین اگر در نذر این جمله گفته نشود عمل به آن نذر واجب نیست.

ب. نذر زن بدون اجازه همسر صحیح نیست یعنی عمل به آن واجب نیست اگر چه مال متعلق به خود زن باشد.

ج. نذر کننده باید مکلف و عاقل باشد و از روی اختیار خود نذر کرده باشد. بنابراین نذر کسیکه او را مجبور کرده اند یا به واسطه عصبانی شدن بی اختیار نذر کرده صحیح نیست.

اگر تمامی شرایط گفته شده مهیا بود و فرد از روی عمد به نذرش عمل نکرد باید کفاره بدهد یعنی یک بنده آزاد کند یا به 60 فقیر طعام بدهد یا دو ماه پی در پی روزه بگیرد.
پس اگر شما صیغه نذر را نخوانده اید نذری بر شما واجب نشده است."