گل من قلبت را به خدا بسپار

[مصباح]

گل من قلبت را به خداوند بسپار . آن همه تلخی و غم این همه شادی و ایمانت را

گاهی از عشق گذر کن و دلت را بسپار به خداوندی که خوب میداند گل من سهم تو

از دل چیست

گاه دلتنگ شوی

گاه بی حوصله و سخت و غریب و زمانی را هم غرق شادی وپر از خنده و عشق

همه را ای گل ناز به خداوند بسپار

خاطرت جمع عزیز که عدالت خصلت مطلق اوست

گل نازم این بار چشم دل را وا کن دست بر دل هر غصه بزن حرف هایت را گرم وآرام

و بلند به خداوند بگو ............. عشق را تجربه کن

گل من در این سال که پر از روز و شب است و پر از خاطره های تازه چشم دل را نو کن

لحضه ها میگذرند تند و بی فاصله از هم

مثل آن لحظه که دبروز شد و مثل آن روز که انگار گلم ; هرگز از راه نرسید

آری ای خوب قشنگ زندگی آمدن و رفتن نیست خاطره ها هستند گاه شیرین و

گهی تلخ و غریب

بهتر آن است که در روز جدید فکر را نو بکنیم عشق را سر بکشیم و دل تار

غمین را بنشانیم سر سفره ی نور

خانه اش را بتکانیم و سپس هر در و پنجره را سوی چشمان خدا وا بکنیم

کاش این بار گلم با دل گرم زمین عهد بندیم دگر قدر بودن هارا خوب تر میدانیم

فاصله بسیار است بین خوبی و بدی ..... میدانم...!!

ولی ای ماه قشنگ آن چه در ما جاریست این همه فاصله نیست

چشمه گرم وصال است و عبور ......

زندگی میگذرد تند و آسان و سبک

عاشق هم باشیم عاشق بودن هم عاشق ماندن هم عاشق شادی و هر

غصه ی هم

روز نو هر روز است ..........فکر را نو بکنیم .......... عشق را سر بکشیم

زندگی میگذرد تند و آسان و سبک