هدیه به بانوان قرآنی

[admin]

خداوند بین مرد وزن مودت رحمت قرار داده است.در وجود زنان آیات و نشانه هایی است که اگر در آن تفکر شود،معلوم می شود که خدا چه موجودی آفریده است.ارزش واقعی خانم زمانی آشکار می شود که امام زمان ظهور کند.در این زمان وقتی به زنان می گویند:راحت باش و او را از خانه بیرون می کشند و می گویند هر لباسی می خواهی بپوش،به خاطر آزادی و ارزش گذاشتن به او نیست.بلکه این آزادی شهوت مردان است.
در روایت است که:در آخر الزمان که دترین زمانها ونزدیک به قیامت است،زنانی آشکار می کنند که بی حجاب و عریان هستند.لباس حیایشان ریخته است.خود را زینت می کنند اما برای نا محرمان.این ها از دین خارج و وارد فتنه و فساد شده اند و فقط به شهوات فکر می کنند و با سرعت به طرف فساد حرکت می کنند.اینها در جهنم الهی جاودانه اند.
درصد فساد از پارسال تا امسال بالا تر رفته است.در این زمان حلال ها رسما حرام و حرام ها حلال شده است.
عده ای نه واقعا دین را فهمیدند نه فهمیدند که بدعت چیست.بدعت این نیست که یک جمله از فلان دعا را سه بار بگویی یا چند بار.بدعت یعنی تغییر کلی در اساس دین.یعنی حلال کردن حرام و حرام کردن حلال.بدعت این خانم های آرایش کرده و زر وزیورهای آشکار است.بدعت سفره های مختلط در خانواده هاست.
از پیامبر روایت است که پسر نو جوان وارد خانه ای که دران مرد نیست نشود.حتی اگر به سن تکلیف نرسیده باشد.
در خانواده بزرگترها باید به آرامش زندگی زن و شوهر کمک کنند.نه این که برهم زننده ی زندگی آنان باشند.قرار نیست که چون یک کلمه به پدرت توهین کردند،تو زندگی و آرامش خانواده ات را به هم بزنی.به جدآباد پیغمبر توهین شد اما پیغمبر چیزی نگفت، آن زمان حضرت علی را کافر می دانستند و در این زمان هم هنوز عده ای این عقیده را دارند.اما حضرت علی به حق جانشین پیامبر خدا بود.آنها سعه ی صدر داشتند و ما هم باید این گونه باشیم.چون در این زندگی دنیا ،انسان خیلی حرفها ممکن است بشنود،اما مومن آن است که به آرامی از کنار سخن یک جاهل بگذرد.چون بالاخره خدا به حساب همه رسیدگی می کند.
شیوه اسلام ایجاد محبت است.و این خانم است که در خانه نظم ونظام برقرار می کند وحتی به مرد خط می دهد.مرد فقط مالک جسم و روح زن است اما خانم قلب مرد را تسخیر می کند و به هرطرف می تواند برگرداند.
پیامبر(ص):«اگر خانمی یک لیوان آب به همسرش بدهد(چون زن آرامبخش خانواده است بنابراین دنیایی از محبت ضمیمه یک لیوان آب می شود و عشقی که در قلب مرد سرازیر می شود ارزشمند است)ارزش آن یک لیوان آب بهتر از یک سالی است که روزهایش را روزه گرفته و شب هایش را به عبادت پرداخته باشد و به هر جرعه ای که مرد می نوشد،خداوند باغی در بهشت برای زن بنا می کند وشصت گناه از او می بخشد.»
البته با یک کلمه منت تمام این حسنات بر باد می رود.مردی نزد رسول خدا(ص) امد و گفت:یا رسول الله،همسری دارم که هر وقت غصه دار به خانه می روم و او غصه ی مرا می بیند،می گوید برای چه غصه می خوری؟اگر غصه ات برای دنیا و مال آن است ،نگران نباش خداوند روزی رسان است وهیچ کس را از روزی خود بی نصیب نمی گذارد واگر غصه ات برای آخرت و روز حساب اعمال است،پس خدا غصه ات را زیاد گرداند.پیامبر فرمود:همانا برای خداوند در روی زمین کارگزارانی است و این زن هم از کارگزاران خداوند است.
زبان خانم و گفتار او خیلی مهم است.زبان امتحان زن است.ببین با زبانت قلب همسرت را پر از غصه می کنی یا غصه را از قلبش برمیداری؟تمام ثواب های زن در خدمت به همسر نهفته است.هیچ زنی نیست که نمازهایش را بخواند و با این حال ملازم خانواده اش هم باشد مگر این که خداوند از گناهانش می گذرد.
زبان و عمل است که به زندگی انسان رنگ می دهد.زن برای بخشایش هیچ دری به غیر از در رضایت همسرش ندارد.ریشه ی رفتار نامناسب مردان در رفتار و اخلاق نا مناسب همسرانشان ریشه دارد.زن موظف به ایجاد آرامش است.خانم مامور الهی در زمین و نمونه ی ذکر الهی است که به قلب مرد آرامش می دهد.چه نقشی بزرگتر از این که سکون و آرامش قلب پرتلاطم مرد در ساحل آرام همسرش باشد؟
پیامبر(ص):قسم به خدایی که مرا به حق رسول و پیامبر قرار داد و مرا به مقام محمود در معراج رساند و بهشت و جهنمش را به من عرضه کرد و دیدم که اکثریت جهنمیان، زنان هستند.پرسیدم ای حبیب من،جبرئیل،چرا این گونه شدند؟جبرئیل گفت:به خاطر کفرشان به نعمت خدا.پرسیدم چگونه این طور می شود؟جبرئیل فرمود:اینها به نعمت خدا که همانا همسرانشان باشد کفر ورزیده اند.اگر همسر اینها در زندگی به آنها فقط خوبی کرده باشد با این حال می گویند من خیری از تو ندیدم.
خانمها زمانی قدر همسرشان را می فهمند که زیر بار منت ها بمانند.زمانی محتاج و دست به دامن همین اولاد هایی می مانند که با زحمت آنها را بزرگ کرده اند.پس باید قدر زندگیشان را بدانند.مرد بد از اولاد خوب هم بهتر است چون هر کاری را بی منت انجام می دهد.
همه ی ما نیاز به محبت داریم.حتی اگر صد ساله باشیم.انسان یک موجود اجتماعی است. همه با زبان بی زبانی از هم طلب محبت می کنند.چرا باید ما با زبانمان کاری کنیم که تنها بمانیم؟وچرا باید با چند کلمه کانون محبت زندگی ها را به هم بزنیم؟حیف است انسان این عمر محدود را با دعوا و کشمکش به سر ببرد.