مجموعه مقالات شهید سید مرتضی آوینی

[zeinab]

بسم الله الرحمن الرحیم

ادامه:
آنها آن پيوند تاريخي را دريافته‌اند و همين است كه آنان را به گريه مي‌اندازد و شب‌هاي حمله را به شب عاشورا مي‌پيوندد.

داخل سنگر، خطشكن‌ها از يكديگر حلاليت مي‌طلبند.

و اگر تو شب عاشورا در كربلا نبوده‌اي، اكنون در سنگر خط شكن‌ها، ساعتي پيش از آغاز عمليات حضور داري و اگر توفيق حضور نصيبت شود، از گذشته و آينده درخواهي گذشت و بر آغاز و انجام تاريخ شهادت خواهي داد و افتخار سربازي امام زمان را خواهي يافت. آن‌ گريه‌ها و اين نماز است كه تو را به عهد نخستين رجوع مي‌دهد و اينچنين، از جاذبه‌هاي دنيايي فراتر مي‌روي و آنچنان شجاعتي مي‌يابي كه در پناه حق از هيچ چيز نمي‌ترسي و مصداق «و ما رميت اذ رميت»(5) مي‌گردي.

يزيديان مي‌پنداشتند كه نداي «هل من ناصر» سيدالشهدا (ع) در صحراي كربلا مدفون خواهد شد، غافل كه حيات تاريخي انسان از خون شهيد است و خداوند خميره‌ي وجود مؤ‌منين را از خاك كربلا و خون شهدايش سرشته است و تا شب و روز باقي است، اين پيوند تاريخي كه مؤ‌منين را به عاشورا پيوند مي‌دهد در عمق فطرت‌ها بيدار خواهد ماند.

برخيز برادر، برخيز. قافله‌ي كربلا روانه است و آواز جرس كه از باطن ملكوتي انسان بر مي‌آيد، عشاق حرم را فرا مي‌خواند. اما برادر، مي‌داني؟ حُب حسين در دلي بيدار مي‌شود كه از خود و آنچه دوست دارد در راه خدا گذشته باشد.

بسيجي عاشق كربلاست، و كربلا را تو مپندار كه شهري است در ميان شهرها و نامي است در ميان نام‌ها. نه، كربلا حرم حق است و هيچ‌كس را جز ياران امام حسين (ع) راهي به سوي حقيقت نيست.

كربلا، ما را نيز در خيل كربلاييان بپذير. ما مي‌آييم تا بر خاك تو بوسه زنيم و آن‌گاه روانه‌ي ديار قدس شويم.

پایان این مقاله

پ ن:5_. انفال / 17