مجموعه مقالات شهید سید مرتضی آوینی

[zeinab]

بسم الله الرحمن الرحیم

اكنون این نخلستان‌ها خالی است، اما اگر درست دقت كنی، در این سكوتی كه سنگین بر روح نخلستان نشسته است، صدای ملكوتی و پر از خلوص آن مرد خدا را می‌شنوی كه عشاق حرم را به سوی كربلا فرا می‌خواند و حتی از این بیش‌تر، صدای خنده و گریه‌ی طلیعه‌داران نور را هم كه دو سال و چند ماه دیگر در اینجا گِرد خواهند آمد خواهی شنید.

گوش كن... می‌شنوی؟

كربلا و آن سوی‌تر، قدس، در انتظار طلیعه‌داران هستند؛ هم آنان كه راهگشای تاریخ به سوی عدالت موعود خواهند بود. آیا تو نیز به خیل آنان پیوسته‌ای؟

هزاران سال از آغاز حیات بشر بر این كره‌ی خاكی می‌گذرد و همه‌ی آنان تا به امروز مرده‌اند و ما نیز خواهیم مرد و بر مرگ ما نیز قرن‌ها خواهد گذشت. خوشا آنان كه مردانه مرده‌اند و تو ای عزیز، می‌دانی تنها كسانی مردانه می‌میرند كه مردانه زیسته باشند. یاد شهدایمان به خیر! شهید عزیز سید صادق دشتی در عملیات بدر به لقای خدا رسید و خلیل پرویزی در همین والفجر هشت. بچه‌های جنگ، فداكارترین و صمیمی‌ترین و پرتلاش‌ترین بچه‌های جهاد فارس. و البته جای آنان هرگز خالی نمی‌ماند و این از اسرار شهادت است.

اكنون هنوز هم همه‌ی آنچه را كه آن روزها در كناره‌ی اروند و حاشیه‌ی بهمنشیر می‌گذشت نمی‌توان گفت و ما از آن‌همه تنها قسمت‌هایی را برگزیده‌ایم كه قابل گفتن است.

از سال‌ها پیش در سراسر جبهه‌های غرب و جنوب، حجم عظیمی از كارهای مهندسی انجام شده است كه رفته رفته فاش خواهد شد و بعد از هر عملیات، دشمن، حیرت‌زده خواهد دید كه چگونه نظرگاه ایمانی ما از امروزها گذشته و به فرداها رسیده است و در فرداها نیز نخواهد ماند. ما با آرمان فتح قدس و زمینه‌سازی برای حكومت جهانی عدل آغاز كرده‌ایم و ان‌شأالله هم اینچنین خواهد شد.

جزر و مد آب زمین‌ها را باتلاقی كرده است و در این باتلاق‌ها تنها ایمان است و ایثار كه به كار می‌آید، و ماشین در خدمت ایمان توست.
دو سال قبل در آذر ماه ٦٢، روزهایی متمادی ما همراه برادران جهاد فارس در این منطقه زندگی كرده‌ایم و در اعماق زندگی آنها وارد شده‌ایم. این جوانان كه همگی دوران شكوفایی جوانی خود را طی می‌كنند، نسل جدیدی هستند كه در كره‌ی زمین ظاهر شده‌اند. آنان ثمره‌ی حركت خون‌بار انبیا هستند و به‌راستی در طول تاریخ سراسر ستم كره‌ی زمین، اینان تنها امتی هستند كه لیاقت این تعبیر را دارند: «ثمره‌ی حركت خون‌بار انبیا.» زندگی كردن در میان این بچه‌ها و اُنس گرفتن با روحیاتشان نباید ما را از این حقیقت شگفت‌آور غافل كند كه اینان به صفاتی آراسته‌اند كه در وضعیت كنونی جهان به افسانه بیش‌تر شباهت دارد. با چهره‌ای كه امروز تمدن غرب از انسان ساخته است اینها، این جوانان مؤ‌من، ساده، متواضع و بی‌توقعی كه از ابعاد حیوانی وجود خویش فراتر رفته‌اند و به یكباره خود را و شكوفایی جوانی خود را وقف جنگ كرده‌اند و در سخت‌ترین شرایط ممكن تنها با یاد مصیبت‌های حضرت سیدالشهدا (ع) و خانواده‌ی مكرمشان خود را آرامش می‌بخشند، بیش‌تر به اساطیر افسانه‌ای شباهت دارند.

این جوانان سال‌هاست كه جبهه‌ی جنگ را رها نكرده‌اند، آن هم در شرایطی كه برای مقاوم‌ترین آدم‌ها، بدون انگیزه‌های قدرتمندِ ایمانی، شاید چند هفته‌ای بیش‌تر تحمل آن امكان‌پذیر نباشد، و البته اگر جنگ بیست سال هم طول بكشد اینها خسته نخواهند شد و جبهه را رها نخواهند كرد.
ادامه دارد....