توکل و اطمینان

[safirashgh]

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام بر یاران قرآنی امید هر کجا هستید یدالله نگهدارتان باشد

و اما در این پست توکل رو از زبان برخی از بزرگان دین را قرار می دهم ........


توكل در كلام بزرگان :

حضرت امام خمینی(ره): «... در همه كارها اتكال به خدا كنید، قدرت‎ها در مقابل قدرت خدا هیچ است، قوه‎ها در مقابل قوه الهی نابود است. اتكال به خدا كنید غلبه به هر چیزی می كنید و

پیغمبر اسلام با آنكه یك نفر بود در مقابل همه دشمن ها با اتكال به خدا غلبه كرد... نور توحید و پرچم توحید را بر همه ممالك اسلام سایه افكن كرد. برای اینكه اتكالش به خدا بود جبرئیل امین هم

پشت سرش بود . شما هم اتكال به خدا كنید تا جبرئیل امین پشت سر شما با شما همراه باشد فرشتگان با شما همراه باشند...» [9]‎ « لازم است با این دو خصیصه، اتكال به خدای تبارك و تعالی،

اطمینان به نفس، با این دو خصیصه پیش بروید و بعد از مدّت كوتاهی خواهید دید كه راههای سعادت بر شما باز می شود.[10]


حاج شیخ محمد بهاری همدانی(ره):

در نامه‎ای به یكی از اهل معرفت ضمن بر شمردن اموری كه بر سالك لازم است، می نویسد:« السابع، این كه در هیچ امری، متكل به حول و قوه خود نباشد «بل یكون فی جمیع

الاحوال، متكلا علی صانعه و خالقه، جلّ شأنه»‌[11]

شهید ثانی(ره):

« آنچه بر معلم و شاگرد ـ پس از پاك سازی و تصفیه باطن از رذائل اخلاقی و به كار گرفتن علم ـ لازم و ضروری است این است كه سراپای وجودش را از درون و برون متوجه خدا ساخته و

در تمام شؤون زندگانی خویش به او متكی باشد و فیض و بهره ‎ها را از پیشگاه الهی، در خواست و دریافت كند؛زیرا دانش ـ همان گونه كه از بیان امام صادق(ع) نقل كردیم ـ

از رهگذر تعلیم و تعلم بدست نمی آید، بلكه علم عبارت از نوری است كه خداوند در دل و جان كسی می افكند كه خواهان هدایت اوست و او نیز متوكل به خدا بوده و امور خویش را

به وی واگذار نموده و بر علل و اسباب طبیعی تكیه نكند. اگر این عالم دانشمند در شؤون مختلف زندگانی، صرفاً به علل و اسباب متكی باشد و امور زندگانی خود را به همانه

واگذار نمایدهمین علل واسباب به صورت بارگران و كمرشكن بر دوش او سنگینی می كند و موجب انحطاط شخصیت وی می گردد. [12]


عالم ربانی مرحوم ملا احمد نراقی(ره):

« ...( خداوند ) تعهد كفایت اهل توكل را نموده و ضامن مطلب ایشان در كتاب كریم خود گردیده و بندگان ضعیف را امر به واگذاردن امور خود به او كرده، آیا دیگر امكان دارد كه كسی

كه امر خود را به او محول كند و او را وكیل در مهمات خود سازد و از حول و قوه خود و دیگران بری و بیزار و به حول و قوه او پناه جوید او را ضایع و محمل گذارد و كفایت امر او را نكند

و او را به مطلوب خودش نرساند، محالست...» [13]

.....................................................


9] . صحیفه نور (22جلدی)- ج 22- ص197- 8/ 6/ 67ـ سازمان مدارك فرهنگی انقلاب اسلامی / 1369.
[10] . همان- ج 18 ص146ـ 1/ 8/ 62.
[11] . تذكرهالمتقین ص120ـ شیخ محمد بهاری همدانی(ره) انتشارات نهاوند ی ـ چاپ دوم/ 1376.
[12] . آداب تعلیم و تعلم در اسلام ـ ( ترجمه منیه المرید نوشته شهید ثانی (ره))ـ ص164و165ـ سید محمد باقر حجتی چاپ اول/ 1359ـ هـ ق / دفتر نشر فرهنگ اسلامی.
[13] . معراج السعاده ـ ص622( همان).


به یاری امام عصر مهدی صاحب الزمان عج ادامه دارد ....