علما و حكومتها*

[safirashgh]

بسم الله الرحمن الرحیم

ادامه ی موضوع ..........

زمینه‌های ورود علمای شیعه به دربار:

با حمله مغولان به خلافت عباسی در سال 656 هجری و برچیده شدن بساط خلافت، زمینه‌هایی برای رشد مذهب تشیع دوازده امامی ایجاد شد چرا كه خواجه طوسی از ورود مغولان بیشترین بهره و استفاده را برد و توانست خواجه دلهای مغولان

را به اسلام جذب كند و با كوشش علامه حلی و دیگر علماء شیعه در سالهای بعد بود كه عده‌ای از سلاطین مغولی به تشیع گرایش پیدا كردند. و از این زمان رشد فزاینده‌ای نصیب‌ شیعیان می‌شود و علمای شیعه وارد حكومت می‌شوند.[7]


از آنجا كه پس از فروپاشی خلافت عباسی دو جریان از لحاظ فرهنگی پیدا می‌شود كه یك جریان رشد تصوف و فرقه‌های صوفی‌گری است و جریان دیگر رشد به سرعت مذهب تشیع، باعث می‌شود تا این دو جریان مقدمه‌ای برای ظهور صفویه‌

(كه گرایش تصوف وتشیع داشتند) فراهم شود.[8]

در این زمان علمای شیعه از لبنان، به ایران می‌آیند و تعامل و همكاری بین دو نهاد دین و دولت ایجاد می‌شود و فصل جدیدی از رابطه سیاست و دین در اندیشه سیاسی شیعه رقم زده می‌شود. در این زمان علمای‌ شیعه برای اولین بار مفهوم

(سلطان شیعی) را در اندیشه سیاسی شیعه وارد كردند بنابراین با تأسیس دولت صفویه در ایران، مرحله نوینی در ساخت اندیشه‌های سیاسی شیعه آغاز می‌گردد. و دین و سیاست با همدیگر در یك راستا حركت می‌كنند.[9]




*******


[7] . مرتضی یوسفی‌راد، اندیشه سیاسی خواجه نصیر، نشر بوستان قم، چاپ اول، سال1380، ص26.
[8] . سید محمدعلی حسینی‌زاده، اندیشه‌ سیاسی محقق كركی، دفتر تبلیغات اسلامی بوستان كتاب قم، 1380،چاپ اول، ص13.
[9] . سید محمدعلی حسینی‌زاده، علما و مشروعیت دولت صفوی، نشر انجمن معارف اسلامی، چاپ اول، ص 12.


ادامه دارد ......