علما و حكومتها*

[safirashgh]

بسم الله الرحمن الرحیم


ارتباط علماء شیعه با حكومتها:

محققین، عملكرد و مشی سیاسی علماء شیعه را به 2 دوره قبل از صفویه و بعد از صفویه تقسیم كرده‌اند، زیرا پس از صفویه، فصل نوینی در زندگی سیاسی علماء شیعه آغاز می‌شود كه مهمترین دوره حیات

سیاسی و عملی علماء شیعه را در بر می‌گیرد.


موضوع علمای شیعه را از قرن چهارم تا دهم هجری به آسانی قابل شناخت نیست. چرا كه در این عصر، حكومتها جمله علمای راستین شیعه همواره یك جبهه مخالف در بیشتر ادوار تاریخی علیه بافت ستمگرانه و

اشرافی حكومتها داشتند در حالی كه علمای سنّی چون، امراء و فرمانروایان را اولی‌الأمر می‌دانستند هر نوع مخالفتی با آنان را گناه و معصیت برمی‌شمردند اما از این ور كمتر شاهد درگیری علماء سنی با سلاطین

بوده‌ایم.


اما در دوره قبل از صفویه: دوره مظلومیّت و محكومیت علماء شیعه بود و شیعیان به صورت اقلیّتهای پراكنده تحت ایذاء و فشار بوده‌اند لذا علماء شیعه در این عصر بیشترین مخالفتها را با حكومتها داشته‌اند و با توجه به

حاكمیّت امامت در تفكر شیعه، طبیعی بود كه در غیبت امام معصوم، نگاه فقهاء و علمای شیعه نسبت به حكّام غیر معصوم طوری دیگر بوده است.

به یاری حق ادامه دارد...