دنیای زبان

[zeinab]

((به نام خدا))

4.ادعا نمایی

ادعاهای بی جا وخلاف واقع،یکی از کارها وکارکردهایی رایج وجاری ملموس در دنیای زبان است.ادعا امری شایع است که جایگاه اصلی آن قلب است،ولی بروز آن،زمانی است که بر زبان

جاری شود.ادعا درصورت درست نبودن،مشمول ((دروغ)) بوده وابعادی ناپسند به خود می گیرد.

در قرآن کریم آمده است:


((واذاتتلی علیهم آیاتنا قالوا قد سمعنا لو نشا لقلنا مثل هذا ان هذا الا اساطیر

الاولین.))[1]


((وزمانی که آیات ما برآنها فرو خوانده شود،می گویند:به تحقیق شنیدیم واگر

بخواهیم،مثل این را می گوییم،ونیست این گفتارها،مگر اسطوره های پیشینیان.))

درکلام علی (ع) آمده است:


((هلک من ادعی وخاب من افتری.))[2]

((هلاک شد هر کس که ادعا نمود وبیچاره گشت هرکس که افترا بست.))

ونیز:

((الا وانی اقاتل رجلین؛ رجلا ادعی ما لیس له وما آخر منع الذی علیه))[3]

((آگاه باشید، من با دو گروه مقاتله می کنم؛مردی که مدعی نداشته اش است

ودیگر، ممانعت کننده از چیزی که برعهده دارد.


..........................................
[1]الانفال/31.

[2]((نهج البلاغه))/خ173.

[3]((غررالحکم))/792.