الهی نامه استاد حسن زاده آملی

[zeinab]

به نام خدا
الهى آنكه عالم است عامل است اين خفته صنعتگر است نه دانشور.

الهى آنكه سرمايه دارد و از آن بهره نمى برد از گدا گرفتارتر و بيچاره تر است.

الهى شكرت كه در لباس دوستانت هستم، مرا در عداد دوستانت بدار.

الهى در صورت انبيايم داشتى در سيرت آنانم هم بدار.

الهى عاشق را ترك ما سواى معشوق عين فرض است كه يك دل و دو معشوق كذب محض است.

الهى در اياك نستعين صادقم و در اياك نعبد كاذب نيستم.

الهى شب پره را در شب پرواز باشد و حسن را نباشد.

الهى هر چه پيش آمد خوش آمد كه مهمان سفره توايم.

الهى تن خوش است كه براى يكتا دو تا بود و جان خوش است كه از دو تا يكتا بود.

الهى اگر خدا خدا نكنيم چه كنيم و اگر ترك ما سوا نكنيم چه كنيم؟

الهى در شگفتم از كسى كه غصه خودش را نميخورد و غصه روزيش را ميخورد.

الهى فرزانگان گنگ شدند ديوانگان چه بگويند.

الهى اسمى جز بى اسمى برايم مباد.

الهى چرا بگريم كه تو را دارم و چرا نگريم كه منم.

الهى در اينجهان پر هياهو چرا من هو هو نكنم.

الهى بر سر نوح نجى چه آوردند كه تا رب لا تذر گفت؟!سلام على نوح فى العالمين.

الهى كودكان كتابى بوعده گرد و بكمال رسند و بزرگان كودك مآب بوعده مينو.

الهى خوشا بحال عالين كه جز تو نديدند و ندانند.

الهى حرم بر نامحرم حرام است محرم چرا محروم باشد.

الهى به امروز و فردا نه كار امروز رسيده شد نه فردا چه كنيم با كل ياتيه يوم القيمة فردا.

الهى بدان بر ما حق بسيار دارند تا چه رسد بخوبان.

الهى جهان زندان رندان است و جهانبان بهشت آنان ما را با رندان بدار.

الهى قاسم كه تويى كسى محروم و مغبون نيست.

الهى باد دان بتوان بسر بردن با دو نان چه بايد كرد.

الهى چه عذابى از حجاب سخت تر است بحق خودت از جهنم حجابم وارهان.

الهى توبه از گناه آسان است توفيق ده كه از عبادتمان توبه كنيم.

الهى حسن آملى مالامال آمال بود در راه يك امل همه را پايمال كرد يا منتهى امل الآملين ديگر خود دانى.

الهى شكرت كه مى گويم شكرت.

الهى اگر آخرم مثل اولم باشد بدا به اول و آخرم.

الهى لولا الشيطان لبطل التكليف سبحانك ما احسن صنعك.

الهى شكرت كه پريشانى بمقام يقين رسيده است.

الهى شكرت كه از تنهايى و خلوت لذت ميبرم چه تنها از خلوت وحشت دارد.

الهى لذت گرسنگى را در كامم بركت ده.

الهى حشر با عالم خيال كه اينقدر لذيذ است حشر با عالم عقل چه خواهد بود.

الهى آمدم ردم مكن، آتشينم كرده اى سردم مكن.

الهى استغفار خواستن غفران تست با خاطره گناه چه كنيم.

الهى چه بايد كرد كه گناه فراموش شود و گرنه با ياد گناه اگر برانى شرمنده و اگر نوازى شرمنده ترم.

الهى واى بر آنكه در شب قدر فرشته بر او فرود نيامده با ديو همدم و همنشين گردد.

الهى يقينم را زياد گردان و اضطرابم را به اطمينان مبدل كن و آنى را در آخر خواهى كنى در اول كن كه شفاعت آخرين از آن ارحم الراحمين است.

الهى دل خوش بودم كه گاهى گريه سوزناك داشتم و دانه هاى اشك آتشين ميريختم ولى اين فيض هم از من بريده شد كه بيم زوال بصر است و امور مهمى كه در آنها امتثال فرمان تو است در نظر، ولى بارآلها عاشق نگريد چه كند و بنده فرمان نبرد چه كند.

الهى مرا در سايه خاتم صلى الله عليه و آله و سلم داشتى كه تو را يابم و بندگانت را دريابم شكر اين موهبت چگونه گذارم بارآلها ناپاك را بسويت بار نيست و با بندگانت كار نيست دستم را بدار تا در راهم استوار باشم.

الهى دهن آلوده را با كتابت چكار كه لا يمسه الا المطهرون واى بر آن مرشدى كه دهنش پليد است چه آن نارشيد خود شيطان مريد است، اگر در آشكار با يزيد است در پنهان با يزيد است.

الهى حشر و صحبت با خيالات نوعى از ماليخوليا است.كه الجنون فنون بحرمت عوالم عقول از آنم برهان و به اينم برسان كه اين حضور نور دهد و آن صحبت ظلمت.

الهى چگونه شور و نوايم نباشد كه از آنچه در كامم ريختى اگر كوه دماوند از آن لب تر كند پاى كوبان سر از پا نشناسد و دست افشان از دست برود.

الهى اگر علم رهزن شود عاصم جز تو كيست.

الهى اگر دانشمند رهزن شود از هر اهريمنى بدتر است كه دزد با چراغ است.

الهى حاصل يك عمر درس و بحثم اين شد كه جهانرا جهانبانى است و انسان را سروسامانى.

الهى اى آشنايم تو خود دانى كه بيگانه ام بيگانه ترم كن خوشا بحال مؤمن كه غريب است.

الهى در اين شب دوشنبه سلخ شهر الله المبارك هزار و سيصد و نود هجرى قمرى با كسب اجازه از حضور انور شما نام كشور پهناور هستى را عشق آباد گذاشتم.

الهى ستاره شناس شدم و خودشناس نشدم، از رموز زيج و ربع مجيب و اسطرلاب با خبرم و از اسرار جام جم خويش بيخبر.

الهى بت سنگين شكستن نيك آسان است و بت نفس شكستن سخت دشوار، خنك آنكه از امت خليل بت شكن است كه هر دو را بشكست.

الهى اگر سر مويى باورم شود كه پيشه ام در پيشگاه تو پذيرفته است چون سروى كه از وزش صبا بچپ و راست ميچمد چنان پاى كوبى و دست افشانى كنم كه سنگ و گل را از شورم بشورانم و كوه را از سازم برقصانم.

الهى سرتاسر ذرات عوالم وجود در جنب و جوشند چگونه حسن خاموش باشد.

الهى آنكه را عشق نيست ارزش چيست.

الهى خروس را سحر باشد و حسن را نباشد.

الهى سر در راه سردار دادن آسان است و دل بدست دلدار دادن دشوار، كه آن جهاد اصغر است و اين اكبر.

الهى حسن عبد الله، عبد الله خراب آبادى بود و حال عبد الجمال عشق آبادى شد.

الهى حاصل فكرم بى فكرى است خنك آنكه از فكر بگذشت.
ادامه دارد.........
by http://www.amamreza110.blogfa.com