از حســــین (ع) تا مهــــــدی (عج)

[هُدهُد صبا]

درد دل مولا...
بسم الله...

حسين جان!
مهدي ام مهدي خسته
دلم از بي وفايي ها شکسته

حسين جان!
کاش من جاي تو بودم
چو يارانت بُدم گِرد وجودت
شما گفتي ولي آنها نرفتند
مرا ياران همه ، يک يک برفتند...


حسين جان!
سال ها در انتظارم
هنوز حسرت به ياران تو دارم

حسين جان!
قطعه قطعه جسم اکبر(ع)
سر افتاده ي علي اصغر(ع)
دو کتف خوني و مشک ابالفضل(ع)
کنارعلقمه اشک ابالفضل(ع)
صداي ناله ي جانسوز زهرا(س)
فرار کودکان در دشت وصحرا
هر آنچه عمه ام زينب(س) کشيده
بود هر صبح و شام در پيش ديده
ز قلبم ميزند بيرون شراره
چه کاري سخت تر از انتظاره

حسين جان!
از شما شرمنده هستم
گناه امّتم بسته دو دستم
چه قدر ديگر بگويم من به امّت
دعا باشد کليد قفل غيبت ...
حسين جان امّتم بر تو بگريند
نميدانند که خود با من چه کردند

هزارو يکصدو هفتادو پنج سال
چه ميداند کسي دارم چه احوال
توي کرب و بلاي اين زمونه
کسي وقت عمل باقي نمي مونه
توي کرب و بلاي اين زمونه
چه قدر تير گنه سويم روونه
توي کرب و بلاي اين زمونه
ندارم زينبي حرفم رسونه
شما با آن مصيبت ها که ديدي
به اميد ظهورم پر کشيدي
خدا داند چه قدر در انتظاري
ز خون باري چشمم بي قراري

حسين جان!
کاش بودند عاشقاني
زباني نه، حقيقي ياوراني.
گناهان را به اشک خود بشويند
ظهورم را بخواهند از خداوند
اگر شيعه وفا ميکرد به بيعت
نبود تأخير به روي عصرغيبت...