سلام بر ام البنین

[کبوتر حرم]

چهار مرتبه بانو! برای تو خبر آمد *** چهار بار دلت کوه شد به لرزه در آمد

تو منتظر، تو گدازنده بر معابر خونین *** مسافر تو نیامد مسافری اگر آمد

چهار مرتبه شن‏ زارهای ظهر، تنت را *** گریستند و تو را داغ‏ های مستمر آمد

چنان گریسته‏ ای روزهای خستگی‏ ات را *** که تکّه تکّه خاک بقیع نوحه‏ گر آمد

از آن گلایه تلخت به گوش علقمه بانو! *** هر آنچه رود از آن لحظه سر به زیر تر آمد

چهار بار پسر رفت و اسب رفت و تو بودی *** چهار بار تو بودیّ و اسب بی ‏پسر آمد

تو کوه بودی و از پشتِ شانه‏ های بلندت *** چهار مرتبه خورشید سر بریده بر آمد







منم که سایه نشین و جود مولایم *** کنیز خانه غم ؛ خاک پای زهرایم

منم که خانـــه به دوش غــم علی هستم *** منم که همقدم محنت ولی هستم

منم که شاهد زخم شکسته ابرویم *** انیس گریه به یاس شکسته پهلویم

منم که در همه جا در تب حسن بودم *** منم که شاهد خون لب حسن بودم

منم که جلوه حق را به عین می دیدم *** خدای را به جمال حسین می دیدم

منم که بوده دلم صبح و شام با زینب *** منم میان همه ؛ هم کلام با زینب

منم که سوگ گلستان و باغبان دارم *** به سینه زخم غم کربلائیان دارم

منم که ظهر عطش را نمی برم از یاد *** چهار لاله بی سر ز من به خاک افتاد

منم که مادر عشق و امید و احساسم *** فدای یک سر موی حسین عباسم