امام زمان (ع) از زبان بزرگان

[یوسف زهرا]

سلام.

خاطرات حاج اقا(ملاقات باامام زمان عج)-آیت الله سیبویه (ره)


روزهاي زيادي با آقاي سيويه گذرانديم ،روزهاي خوب و شيريني بود، اما يک روز يک اتفاق عجيبي رخ داد!

صبح آن روز آقاي سيبويه خيلي سرآسيمه بود! اصلا حال عجيبي داشت بعضي ها فکر کردند نکند اتفاق بدي افتاد باشد بعضي ها هم برعکس فکر مي کردند خبر خوشي به آقا داده اند! نمي شد احتمال درستي داد.

بالاخره صبرمان به سر آمد سراغ مدير مدرسه علميه که با اقاي سيويه رابطه ي نزديکي داشت رفتيم.

((حاج آقا! خيلي نگران ‌حضرت ايت الله سيويه هستيم، اگر اتفاق بدي افتاده که اينقدر روحيه ايشان تغيير کرده بما هم خبر دهيد!))

هنوز صحبتهاي ما تمام نشده بود که اشک در چشمان حاج آقا ش مدير مدرسه جمع شد.

وقتي حال حاج اقا ش را ديديم اضطراب ما هم بيشتر شد، نمي دانستم چکار کنيم که بعد از چند لحظه سکوت بعد لبخندي زد و گفت:

(( آيت الله سيبويه ديشب خوابي ديده اند که حضرت ايت الله صديقين(زيد عزه) تعبير کرده اند، تعبيرش اين است چند روز ديگر شخصي که اقاي سيبويه ايشان را نمي شناسد، از دبي تلفن مي کند و اقا را دعوت مي کند همراه آنها به حج برود و اقا سيبويه در عرفات خدمت اقا و سيدمان حضرت حجت ابن الحسن العسکري(عج)مي رسد!))

اشک در چشمان ما جمع شده بود نمي توانستم جلو گريه خود را بگيرم، ولي هنوز هيچ اتفاقي نيفتاده بود .روزها به کندي مي گذشت و ما منتظر يک تلفن ناشناس بوديم و حضرت ايت الله سيبويه که خبر نداشت ما هم خبردار شده ايم از ما منتظر تر!

يوسف گم گشته بازايد به کنعان غم مخور
کلبه احزان شود روزي گلستان غم مخور

بلاخره آن روز فرا رسيد و شخصي از دبي با مرحوم ايت الله سيبويه تماس گرفتند و ايشان را به مکه دعوت کرد.شخصي که حتي او را نمي شناخت!

حضرت ايت الله سيويه مي رفت و ما مانديم او مي رفت و ما گريه مي کرديم او مي رفت و ما حسرت مي خورديم او مي رفت و ما را پشت درهاي بسته جا گذاشت.

گاهي پيش خودمان مي گفتيم:

((يکي درد و يکي درمان پسندد يکي وصل يکي هجران پسندد
مو از ميون درد و وصل و هجرون پسندم انچه را جانان پسندد))

زمان آرام ارام مي گذشت.

من و لحظه شماري هاي من!

در حال انتظار بازگشت او بوديم ،منتظر خبري از گيسوان يار و چشم به راه وصال هم نفس يار!

و آن روز که برگشت او شاد بود، ولي چيزي از شاديش نمي گفت.

هيچ کس جرات نمي کرد از او سئوال کند.ولي گاهي که اسم اقا اما زمان(عج) در بحث هاي بعد از سفر مکه مي امد حضرت ايت الله سيبويه(ره) امانش بريده مي شد و زار و زار اشک فراق مي ريخت.

شايد پيش خودش به ما مي گفت:

((تو مو مي بيني من پيچش مو تو ابرو من اشارتهاي ابرو))

من که ديگر کاسه صبرم لبريز شده بود سراغ يکي از علما که خيلي رابطه نزديکي و صميمي با آيت الله سيبويه داشت رفتم و با اسرار زياد ، قضيه ملاقات حضرت ايت الله سيبويه با امام زمان(عج) را برايم نقل کردند که :

(( آقاي سيبويه با اشک نقل کردند در عرفات خدمت اقا و سيدمان حضرت حجت ابن الحسن العسکري(عج) رسيدم و يک ساعت در محضر آقا بودم .ظاهرا دست اقا امام زمان را مي بوسندو آقا هم پيشاني ايشان را مي بوسند و حرفهاي که هيچ کسي هنوز خبر ندارد به همديگر مي زنند.))

برغم مدعياني که منع عشق کنند
جمال چهره تو حجت موجه ماست

قبر مبارک مرحوم آيت الله سيبويه(ره) در حرم حضرت معصومه (س) کنار قبر شهيد مفتح مي باشد

التماس دعا