نوروز در روایات

[boshra]

معلی بن خنیس جعفر صادق نقل می‌کند که فرمود همانا نوروز، همان روزی است که پیامبر صلی الله علیه و آله برای علی ‏علیه السلام در غدیر خم از مردم عهد گرفت پس مردم اقرار کردند به ولایت پس خوشا به حال کسی که به عهد خود ثابت قدم ماند و وای به حال کسی که آن را شکست. و آن همان روزی است که رسول خداصلی الله علیه وآله علی‌علیه السلام را به سوی وادی جن روانه کرد پس از آنها عهد و پیمان گرفت. آن همان روزی است که علی‌علیه السلام در آن روز بر اهل نهروان غالب شد و ذوالثدیه را کشت. آن همان روزی است که قائم ما اهل بیت و صاحب امر ظاهر خواهد شد و خداوند او را به دجال غلبه می‌دهد، پس آن حضرت دجال را بر کناسه کوفه به دار می‌کشد. و هیچ نوروزی نیست مگر آن که ما در آن انتظار فرج را داریم، برای این که نوروز از ایام ماست، ایرانیان آن را حفظ کرده‌اند، و شما (عرب‌ها) آن را ضایع کرده‌اید پس پیامبری از پیامبران بنی‌اسرائیل از خداوند خواست که زنده کند قومی را که از ترس مرگ از خانه‌هایشان بیرون رفتند و آنها هزاران نفر بودند و خداوند همه آنها را بمیراند. پس خداوند به آن پیامبر ]وحی کرد که در گورهای آن‌ها آب بریزید, پس ریختن آب به آنها در همین روز بو پس زنده شدند و حال این که سی هزار نفر بودند پس آب ریختن در روز نوروز سنت قدیمی گردید، اما هیچ کس علت آن را نمی‌داند مگر راسخان در علم و آن اولین روز از سال ایرانیان است. بحارالانوار: ج۵۶، ص ۱۱۶ - وسائل الشیعة: ج۵، ص ۲۸۸).