داستان هاي واقعی

[آشنای غریب]

گروهى نزد شبلى آمدند و شبلى به آنان گفت:
چه كسانى هستيد؟
گفتند: دوستداران تو هستيم.
شبلى آنان را با سنگ بزد و همگى گريختند.
شبلى به آنان گفت: از من مى‌گريزيد؟
اگر از دوستداران من بوديد از بلاى من نمى‌گريختيد.
شبلى ادامه داد: اهل محبت جام دوستى را نوشيده اند تا آنجا كه زمين به آنان تنگ آمده است. حق معرفت او را بجاى آوردند و در عظمت او حيران و در قدرت او در حيرت اند.
از جام محبت او نوشيده اند و در درياى انس او غرقه اند و از مناجات با او لذت ميبرند
و اين شعر را انشا كرد:
ذكر المحبة يا مولاى اسكرنى
وهل رأيت محباً غير سكران
ترجمه: مولايم ياد كردن از محبتت مرا سرمست مى‌كند.
آيا محبى را ديده‌اى كه مست نباشد؟