آنان که بندگان خدا را دوست دارند

[آشنای غریب]

بسم الله الرحمن الرحیم

وَإِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ لاَّ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ

و معبود شما معبود یگانه‏اى است که جز او هیچ معبودى نیست و اوست بخشایشگر مهربان.

ابراهیم ادهم شبی از رویایی ژرف که عالم صلح و سلام بود، بیدار شد و در نور مهتاب که اتاقش را چون خرمنی از شکوفه‌های سفید سوسن، نقره فام کرده بود؛ فرشته‌ای دید که در دفتری زرّین کلماتی می‌نوشت...

آرامش ژرف اتاق، ابن ادهم را گستاخ کرد و پرسید: چیست که در این دفتر می‌نویسی؟

فرشته سر بلند کرد و با نگاهی شیرین و مهربان گفت: نام آنان که خدا را دوست دارند...

ادهم مشتاقانه پرسید: آیا نام من هم در شمار آنان هست؟

فرشته گفت: نه، نامت را در این میان نمی‌بینم ....

ادهم با صدای همچنان مشتاق اما آهسته تر، گفت:

پس نام مرا در شمار آنان بنگار که بندگان خدا را دوست دارند.
فرشته این بنوشت و ناپدید شد.

شب دیگر باز فرشته، با آن فروغ شکوهمند و بیدار کننده، پدیدار شد و نام آنان را که از عشق خداوند سعادت ابد یافته بودند در طوماری طلائی به ابن ادهم نشان داده و ادهم با حیرت و شعف دید که نامش سرآغاز نام‌هاست ...

نویسنده : خادمین حضرت خدیجه