مختصری از زندگی نامه ائمه

[آشنای غریب]

دهم رمضان، سالروز وفات حضرت خدیجه (س)


پانزده سال از زندگی زیبا و سراسر صفا و صمیمیت حضرت محمد (ص) و خدیجه (س) می گذشت که آن حضرت در «غار حرا» به پیامبری مبعوث شدند. حضرت خدیجه اولین بانویی بود که به ایشان ایمان آورد و رسالتش را پذیرفت؛ از این رو رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
«پیشتاز زنان جهان در ایمان به خدا و محمد ((ص)) خدیجه (س) است».
پس از آن، حضرت خدیجه ، یاور رسول خدا صلی الله علیه و آله در برپایی و رشد و توسعه دین اسلام بود و آن حضرت را در سختی ها و مصایب تبلیغ دین همراهی می کرد.


افتخارات :
حضرت خدیجه (س) یکی از شخصیت های برجسته تاریخ اسلام است که با ایمان، اخلاص و ویژگی های الهی خویشْ توانست افتخارات بسیاری در صفحات تاریخ ثبت کند. از افتخارات والا و ارزشمند وی همین بس که ایشان همسر اشرف مخلوقات عالم، حضرت محمدمصطفی صلی الله علیه و آله ، مادر حضرت زهرا (س) بزرگْ بانوی سراسر تاریخ و نیز مربی حضرت علی علیه السلام و بسان مادری برای آن حضرت بود.


سلام خدا بر خدیجه (س)
یکی از وقایع بسیار مهم زندگی درخشان پیامبر اسلام (ص) موضوع معراج ایشان از مکه به بیت المقدس و از آن جا به آسمان هاست. در این سفر آسمانی بود که حضرت جبرئیل سلام خداوند را توسط رسول گرامی به حضرت خدیجه (س) رساند. ابوسعید خِدْری دانشمند بزرگ اسلام در اینباره می گوید: رسول خدا (ص) فرمود: در شب معراج، هنگام بازگشت به جبرئیل گفتم: آیا حاجتی داری؟ گفت: «حاجت من این است که سلام خدا و سلام مرا به خدیجه (س) برسانی».
رحلت :
پس از پایان محاصره اقتصادی پیامبر (ص) و یارانش در شعب ابی طالب، چندی نگذشت که ابوطالب و خدیجه (س) هر دو با فاصله چند روز در بستر بیماری افتادند. طبق پاره ای از روایات،عموی گرامی ایشان ابوطالب دو ماه پس از آزادی ازمحاصره از دنیا رفت و پس از سه روز و به نقلی 35 روز، در دهم رمضان سال دهم هجرت، حضرت خدیجه (س) نیز دار فانی را وداع گفت. مرقد مطهر آن حضرت در قبرستان حَجون در بالای شهر مکه قرار دارد که امروز به نام «قبرستان مُعَلّی» معروف است .

---

از برجسته ترین لقب های حضرت خدیجه سلام الله علیها، واژۀ «طاهره» یا پاک منش است؛ چرا که آن دخت خِرد و پروا با این که در میان ناز و نعمت و اعتبار خانوادگی و زرق و برق ها بود، و این ها آفت جان بسیاری از چنین خانواده ها و نسل جوان آنها می گردد، اما این امکانات هرگز نتوانست آن جوان پاک منش را دستخوش غفلت و یا مستی سازد و از مرز معنویت و کمال بیرون برد.
او با اینکه پیش از آشنایی با حضرت محمّد صلّی الله علیه و آله، مدیریت یک سازمان بزرگ اقتصادی را به کف داشت و ده ها مرد در تشکیلات بزرگ او با اشارۀ انگشتش کار می کردند، برای پاکیزه داشتن دل و جان و قلمرو مدیریت از انگیزه های ناپسند، طرح نظام و تشکیلاتی را افکنده بود که برنامه ها را با رعایت سلسله مراتب به وسیلۀ معاونان و نزدیکانش به کارگزاران ابلاغ می کرد و جز به هنگام ضرورت و یا شور و تبادل نظر اجازه نمی داد تا به حضورش روند و یا به خود جرئت دهند که محیط کار را نامساعد سازند.
از سوی دیگر با اینکه او در خاندان پراعتباری ولادت یافت و رشد کرد، و در محیط آن روز حجاز، دختران و زنان اشراف در شب نشینی های پرلغزش و خطا می نشستند و خود را با انواع کارهای حقارت بار و خوشگذرانی های گناه آلود سرگرم می ساختند، آن دخت معنویت، نه در نشست های زنان و دختران آشنا – جز در صورت امید به ایجاد دگرگونی مطلوب در اندیشه ها و منش ها – شرکت می جست و نه لحظه ای روش منحطّ جامعه و دنیای واپسگرای خویش را می پسندید، و نه ذرّه ای به رسوم رایج واپسگرایان دل می داد؛ بلکه ایشان به صورت معجزه آسایی در آن محیط پروسوسه و پرخطر، به گونه ای پاک سرشت و پاک روش و پاک منش و قدرتمند می زیست که آشنا و بیگانه او را پاک و پاکیزه می خواندند، و هرگاه زنی یا دختری هوای کمال و معنویت می نمود، به سرای خدیجه (س) می شتافت و از اندیشۀ بلند و منش پاک و روش و تجربه و هنر و قدرت مدیریت او درس می آموخت.