حجاب در قرآن و روایات و تاریخ ایران

[کبوتر حرم]

2-کلام معصومین (ع) درباره حجاب

حضرت علی (ع) تعبیر لطیفی درباره ی "زن" دارند. می فرمایند: " به درستی که زن گل است" (نهج البلاغه نامه 31) آیا با این تعبیر امام (ع) نمی توان گفت مثل « حجاب » و « زن » مثل « غنچه » و «گل » است؟ گل تا در غنچه (حجاب ) است هم معطر است و هم کسی را هوس چیدنش نیست اما همین که حجاب را کنار زد و باز شد هم عطر خود را از دست می دهد و هم دست های هوس او را می چینند گرچه چند روزی هم او را در جای مناسبی بر سر طاقچه بگذارند اما دیری نمی پاید پژمرده و پرپر می شود و آن گاه آن را دور ریخته و به زیر پا می اندازند.

در کتاب وسائل الشیعه (جلد 14 ص 134) از علی (ع) نقل است که زنان مسلمان را نهی کردند از این که موها را به شکلی بر جسته پشت سر جمع کنند یا دست خود را به گونه ای رنگ کنند که نقش و نگار داشته باشد و در پیش نا محرمان جلب نظر کند.

رسول گرامی اسلام (ص) به زنی به نام حولاء که از او سوال کرده بود ،فرمودند: "جایز نیست زن مچ دست و قدم های پای خود را برای نا محرمان آشکار کند و اگر مرتکب چنین گناهی شد همیشه مورد لعن و غضب خداوند و فرشتگان اللهی است و عذاب دردناکی برای او آماده شده است." پیامبر (ص) سفارشات دیگری به این زن دارند که همه نشان از لزوم نگهداری حریم از نا محرم دارد.

امام جعفر صادق (ع) می فرمایند:" خداوند سبحان به یکی از پیامبران وحی کرد که به مومنان بگو: در لباس و آداب و رسوم ،دشمنان خدا را سرمشق قرار ندهید. اگر چنین کنید شما هم مانند آن ها جزء دشمنان خداوند محسوب می شوید.(وسائل الشیعه ج3 ص 279)