سفر با سفینه ی خیال / خاطرات محرمی

[ذوالقرنین]

دوستان سلام :

بالاخره بعد از یک سال انتظار ، یک سالی که به چشم هم زدنی

گذشت ، ماه محرم رسید ؛ این ماه برای تقریبا هممون پر از خاطرس

خاطرات شیرین و به یادموندنی و البته پر از درس که تو دوران

تکرار نشدنی کودکی تو ذهن و روحمون نقش بستند...

یه چند لحظه فکر کنید ... چشماتونو ببندید و درست فکر کنید

سعی کنید تا اون جایی که می تونید برید عقب ؛ خودتونو بسپارید

به ذهنتون و با سفینه ی خیال به گذشته ها سفر کنید ...

مقصدمون یه جاست : دسته های عزاداری ، تکیه های محله هامون

روضه خونی های پرسوزی که شاید قدیم تر ها حتی معنیشون رو

هم نمی دونستیم ، و مات و مبهوت گریه کردن های بزرگترامون

می شدیم ، جالبه لابه لای خاطره های هممون یه نکته ی مشترک هست

نکته ای که شاید تو عالم بچگی یکی از مهمترین دلایل دوست داشتن

شرکت تو مجالس بوده باشه !!!

آفرین ! دقیقا !! نذری های خیلی خیلی خوشمزه ی این ماه

و معروف ترینشون ؛ قیمه ی ظهر عاشورا !!!

واقعا چه رازی تو این ماه وجود داره ؟ چه نیرویی مردم ما رو

تو سرما و گرما ، با وجود این همه مشغله ی کاری ، با وجود ...

به کوچه و خیابونا و مجالس عزاداری می کشونه ؟ چه رازی تو

دسته های سینه زنی و زنجیر زنی وجود داره که حتی بچه های

کوچیک 6 - 5 ساله رو چنان جذب می کنه که پدر و مادرشون

رو مجبور به خرید زنجیر کوچیکی می کنن تا برای امام حسینی

که چندان شناختی باهاش ندارن زنجیر بزنن ؟

چه رازی تو قیمه ی ظهر عاشورا پنهانه که همون غذا با دستپخت

همون آشپز تو روزهای عادی ، به اون خوشمزگی نیست ؟

راستش اول که اومدم مطلب برای رسیدن ماه

محرم بذارم ، اصلا قرار نبود اینا رو بنویسم ؛ اصلا نمی دونم

چی شد که اینا رو نوشتم ، قرار بود داستان های کوتاهی بذارم

اما ...

خوب ؛ حالا که قصه این طور پیش رفت ، ازتون می خوام تا

بعد از خوندن این پست خوب فکر کنید و حتما حتما یکی از

خاطراتتون رو برامون بنویسید .

" یا ابا عبدالله ... "