سوال: ایا ادعیه را باید عربی خواند؟

[کبوتر حرم]

سلام

ببینید قرآن چند فرق اساسی با ادعیه داره.
قرآن صحبت خداوند با بندگان است، اما ادعیه صحبت ما با خدا

قرآن معجزه ی پیامبر است، و این اعجاز شامل تمامی جوانب آن است، از بلاغت و فصاحت و مفاهیم گرفته تا ظاهر آیات و الفاظ
قرآن هفتاد بطن دارد که بسیاری از آن به لطف خلیفه ی اول ! بر ما پوشیده است. اینکه زبان قرآن رو یاد بگیریم و قرآن رو به زبان عربی همراه با دانستن معنی قرائت کنیم نورٌ علی نوره.
چراکه هم چشم رو از نعمت نور ظاهر قرآن محروم نکردیم و هم حداقل بر معنای ظاهری آن واقف گشتیم و هم با قرائت عین کلام خدا اشاراتی به تمامی معانی و بطون قرآن داشتیم.

زبان عربی فصیح ترین و جامع ترین و گویا ترین زبان هاست، و در اکثر موارد ترجمه قابلیت بیان اصل مطلب رو نداره، چه برسه به قرآن که حاوی مفاهیم والایی است که بسیاری از آن بر متخصصان فن هم پوشیده است.

مثل شعری زیبا که پس از معنی شاید گوشه ای از مفاهیمش را منتقل کنیم اما بلا شک آن بهجت و هیجانی که به هنگام شنیدن اصل شعر با آن اوزان و الفاظ و سبک شاعر بیان شده به ما دست نخواهد داد.
ترجمه راهی است تا ما درک بهتری از شعر داشته باشیم و پس از یک بار خواندن دیگر به کار نمی آید و این اشعار هستند که تداعیشان موجب مسرت خاطر می شود نه ترجمه.


قرآن که جای خود دارد و حتی نگاه به ظاهر آیات فواید بسیار دارد و از جمله آن زیاد شدن سوی چشم است.

البته معنای تحت الفظی قرآن هم کارایی تفاسیر را ندارد، خلاصه قرآن بحری است شگرف ...


اما راجع به ادعیه باید گفت هدف از ادعیه ارتباط با خداست و نیز یادگیری آموزه های نهفته در آن.
به خاطر همین زبانش زیاد اهمیت نداره مهم خلوص و خشیته.

مثلا دعاهای صحیفه سرشار است از چگونه زیستن. چگونه خواستن و چه خواستن
که جدای از ارتباط با خدا و درخواست توفیق تماماً برنامه ی زندگی است. اینکه با پدر و مادر چطور برخورد کنم، وظیفه من در قبال والدین و همسایه و خویشان و حتی دوستان و مظلومان و ظالمان و ... چیست.
چه چیزی از خدا بخوام، مثلا در عین درخواست توفیق بندگی از خدا درخواست بی نیازی از مال رو هم دارن.
و ...