آخرين آيه قراني كه شما را به تفكر واداشت؟ (با ترجمه)

[آشنای غریب]

﷽
باورهاورفتارهای_قرآن
خداوند_هم_سبب_ساز است #هم_سبب_سوز
قُلْنا يا نارُ كُونِي بَرْداً وَ سَلاماً عَلى‌ إِبْراهِيمَ
«69/انبیاء»
(و سرانجام آتشى فراهم آورده و ابراهيم را به درون آن انداختند، امّا ما) گفتيم: اى آتش! بر ابراهيم سرد و سلامت باش.
خدائى که همه چیز سر بر فرمان او است، و حتى سوزندگى را او به آتش داده، اراده کرد، ابراهيم،این بنده مؤمن خالص در این دریاى آتش سالم بماند، تا سند دیگرى بر اسناد افتخارش بیفزاید.
گاه مى شود انسان در عالم اسباب چنان غرق مى شود که خیال مى کند، این آثار و خواص از آن خود این موجودات است، و از آن مبدأ بزرگى که این آثار مختلف را به این موجودات بخشیده غافل مى شود.
در اینجا خداوند براى بیدار ساختن بندگان دست به سبب_سازى و سبب_سوزى مى زند.
موجوداتى که ظاهراً کارى از آنها ساخته نیست، سرچشمه آثار عظیمى مى شوند، به عنکبوت فرمان مى دهد چند تار سست و ضعیف بر در غار ثور بتند و با همین چند تار، کسانى را که در تعقیب پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) همه جا مى گشتند و اگر او را مى یافتند نابود مى کردند، مأیوس مى سازد و با همین وسیله کوچک مسیر تاریخ جهان را دگرگون مى کند!
و به عکس گاه اسبابى را که در عالم ماده ضرب المثل هستند (آتش در سوزندگى و کارد در برندگى) از کار مى اندازد، تا معلوم شود اینها هم از خود چیزى ندارند که اگر رب جلیل نهیشان کند از کار مى افتند حتى اگر ابراهیم(علیه السلام) خلیل فرمان دهد.
توجه به این واقعیت ها که نمونه هاى فراوان آن را کم و بیش در زندگى دیده ایم، روح توحید و توکل را در بنده مؤمن آن چنان زنده و بیدار مى کند که به غیر او نمى اندیشد، و از غیر او یارى نمى طلبد، خاموش کردن آتش مشکلات را تنها از او مى خواهد، و نابودى کید دشمنان را از درگاه او مى طلبد، جز او نمى بیند و از غیر او چیزى تمنا نمى کند.
تفسیر نمونه