سوال:آیا می شود به بی نهایت فکر کرد که به ختم نرسد

[مشکات]

(۲۱ اسفند ۱۳۸۹ ۰۳:۱۶ عصر)کیومرث فرسائی راد نوشته:  با سلام
آیا می شود به بی نهایت فکر کرد که به ختم نرسد ، اگر فکر کنی که ختم بی نهایت خلف است ، پس اکوسیستم چه می شود و منکر آن نباید شد ، از خاک به نبات ، و غیره تا به کمال برسیم اگر چنین نبود که بی نهایت بی معنی می بود ، لطفاً جوابم را پاسخ دهید و مرا از شک و تردید به یقین ؟

سلام
پاسخ كارشناس سامانه ايپرسش(احمد منتظري):

یک امر بینهایت را میشه در باره اش فکر کرد و میگند تصور محال محال نیست لذا تصور امر بینهایت مشکلی نیست وامکان دارد
ولی خود فکر ما بینهایت باشه نه نمیشه قبول کرد
ما وجودا و اثارا و زمانا و مکانا همه جوره محدودیم وامر زمانی و مکانی محدود است
در جهان زیستی و اکوسیستمی هم همه اش محدود است نه نامحدود وشاید شما حوادث را نامحدود میبینی ولی ذرات بنیادین عالم محدود است .
مدل كيهاني انفجار بزرگ مدعي است كه عالم ماده از يك نقطه و با يك انفجار فوق عظيم پديد آمده است
ادوين هابل در سال 1924 تا 1929 م با اندازه گيريهاي دقيق نشان داد كه ستارگان و كهكشان ها در حال دور شدن از همديگرند.
گويي همه كهكشان ها روزي در يك نقطه جمع بودند و با يك انفجار عظيم مثل تركش هاي يك بمب كه در هوا منفجر شده است
در حال دور شدن از آن نقطه هستند.
لذا فيزيكدان ها مدعي شدند كه روزي تمام ماده عالم در يك نقطه متمركز بوده است كه از آن نقطه تعبير مي شود به «گوي آتشين نخسيتن»
خود همين مدل انفجار بزرگ به تنهايي بي نهايت بوده ابعاد عالم را نفي مي كند.
چون عالم از یک نقطه شروع شده و در حال انبساط است پس اندازه آن نمي تواند بي نهايت باشد
چون در آن صورت در عرض بی نهایت سال بايد كهكشان ها آن قدر از هم دور مي شدند كه ناپديد مي شدند
در حالي كه بسياري از كهكشان ها براي ما قابل مشاهده اند.
و نسبت عام ادعا می کند که اگر چگالي متوسط عالم ماده بيشتر از 5 ضرب در 10 به توان (27-) كيلوگرم بر متر مكعب باشد
انحناء عالم ماده به قدری خواهد بود که عالم ماده روزي در خود فرو خواهد ريخت و جاذبه مواد عالم آن را به نقطه آغازين باز خواهد گرداند؛
ولي اگر چگالی عالم كمتر از اين مقدار باشد انبساط آن ابدي خواهد بود.
اگر ذرات عالم ماده بي نهايت يا نزديك به بي نهايت ( بی نهایت حدّی )بود آلان بايد عالم در خود فرو مي ريخت و اساساً گوی نخستین نبايد منفجر مي شد.

بنابراين طبق نظريات مورد قبول فيزيكدانان امروزي ذرات عالم و ابعاد آن محدود است.
تا موجود مادي تعيّن عددي نداشته باشد تشخّص پيدا نمي كند. به همین علت وجود انسان يا درختي كه بي نهايت جزء داشته باشد محال است؛
كما اينكه وجود انساني به طول بي نهايت هم محال است.
در مورد عالم ماده نیز همینطور است.
بنابراين عالم ماده در هر لحظه محدود به اندازه است. و ذرات بنیادین عالم بی نهایت نیست .
گرچه صورتها وحوادث زمانیه متفاوت و شاید بینهایت باشد .

موجود لایتناهی و نامحدود به موجودی اطلاق می شود که ابتدا، انتها، بالا، پایین ، طرف راست ،طرف چپ قرار گرفتنش مشخص و معلوم نباشدو جهان مادی بالا وپایین وچپ راست وووو دارد پس محدود است .