غروب نهمین خورشید يا امام جواد ...

[ذوالقرنین]

خدایا! امروز چه روزی است که هر ثانیه اش، قرن هایی از داغ است؛

داغی که سایه انداخته بر زمین. امروز چه روزی است که یک سو

آفتاب غروب می کند و یک سو ما هستیم با آهی کز سینه برون آمده است.

و بیایید ای واژه ها به توصیف این گریه های رو به تکثیر و بخوانید

زبان حالِ قطره های رنج را . بیایید و ببینید دریای پر غروب پیرامون را.

بشنوید صدای شکست لحظات حزن را .امروز آن سوی قامت پنجره ها،

بوی پرپرشدن گل می آید. بوی سوگنامه ای جوان .شاید هیچ دلی امروز

به داغداری کاظمین نباشد که جز به بی تابیِ بی‌حد پابند نیست.

دنیا همیشه بعد از هر حادثه ای به خود می آید. چرا چنین؟ چرا باید

چند لحظه به جوانی های شعر مانده، حدیث پرپر شدن شروع شود؟

هرچه هست، تو را از دست داده ایم رو به روی شعرهایی که در آستانه

بارانِ اندوه متولد شده اند. تو رفته ای و زهر جوشیده است در هر یک

از مصراع های دل . نگاهت چه مکث کوتاه و غریبی در دنیا داشت.

آمدی و قلم ها پایشان به سرزمینِ جود و جوانی باز شد. فضیلت ها در

زندگی رایج شد و شکوفه های شیرین صفا رونق یافت. پس از این

همه مهر تابناک و پی در پی، ناگهان صدای سوگ چقدر دشوار است.

ای روشنایی منتشر در تمام زمین تاریک! محزون توایم.

ای صبح سفر! لختی درنگ کن و به اضطراب و درماندگیِ ماندگان

نگاه کن.تو نهمین روشنایی معین در قلب همه تقویم هایی

هزاره های بعدی هم تو را نخواهد شناخت. این را از جوان شدن

روز به روزِ حرف هایت می گویم ...

شهادت مظلومانه جوانترين شمع هدايت و نهمين بحر کرامت

رو به همه ی شما عزیزان تسلیت عرض می کنیم .

" التماس دعا "