دروغ

[مشکات]

حضرت على‏عليه السلام می فرمایند:
«لا يصلح من الكذب جد و هزل. و لا ان يعد احدكم صبيه ثم لا يفي له. ان الكذب‏يهدي الى الفجور و الفجور يهدى الى النار. و ما يزال احدكم يكذب حتى يقال كذب وفجر. و ما يزال احدكم يكذب حتى لا يبقى في قلبه موضع ابرة صدق، فيسمى عندالله‏كذابا.»

پيشواى بزرگ بشر، امير المؤمنين‏عليه السلام در اين سخنان زرين، بشر را به چند چيز،راهنمايى فرمود كه همه در باره دروغ است.

نخست آن كه، دروغ جدى و دروغ شوخى، هيچ كدام پسنديده نيست كسى كه‏مى‏خواهد سر و كارش با گفتار نيك باشد و از راستان به شمار آيد، بايستى از دروغ،خواه جدى باشد و خواه شوخى، بپرهيزد. دروغ شوخى نبايستى كوچك شمرده‏شود، دروغ شوخى، دروغ گو را به سر منزل دروغ جدى مى‏كشاند.

ديگر آن كه، پدرى كه داراى فرزندانى است، نبايستى به فرزند وعده‏اى بدهد كه‏بدان وفا نكند; اين كار، پدر را نزد فرزند، سبك و بى ارزش مى‏سازد و سر مشقى براى‏فرزند مى‏شود كه دروغ گويى را بياموزد. پدر نبايد كسى باشد كه موجود دروغ گويى‏را ايجاد كرده و به جامعه تحويل دهد.