شفاعت در قرآن و سنت
۱۲ دي ۱۳۸۹, ۰۳:۳۲ عصر
ارسال: #1
|
|||
|
|||
شفاعت در قرآن و سنت
شفاعت در قرآن و سنت
یكى از عقاید مسلم اسلامى، شفاعتشافعان در روز قیامت است كه به اذن الهى انجام مىیابد. شفاعت در مورد افرادى صورت مىگیرد كه پیوند خود را بكلى با دین خداى متعال قطع نكرده و قابلیت آن را دارند كه، با وجود آلودگى به برخى گناهان، به بركتشفاعتشافعان بار دیگر مشمول رحمتحق شوند. عقیده به شفاعت از قرآن و سنت گرفته شده كه ذیلا به آنها اشاره مىكنیم: الف - شفاعت در قرآن: آیات قرآن حاكى از وجود اصل شفاعت در روز رستاخیز بوده و این كتاب شریف به اصل شفاعت، و منوط بودن آن به اذن و رضاى خداوند، تصریح دارد: (و لا یشفعون الا لمن ارتضى) (انبیاء / 28): شافعین جز در حق كسانى كه خدا مىپسندد، شفاعت نمى كنند. در آیه دیگر مىفرماید: (ما من شفید الا من بعد اذنه) (یونس / 2). بنابر این اصل شفاعت (البته با اذن و رضاى خداوند) از نظر قرآن، امرى قطعى و واقعیتى مسلم است. حال ببینیم شفاعت كنندگان چه كسانى هستند؟ از برخى آیات استفاده مىشود كه فرشتگان از شافعانند چنانكه مىفرماید: (و كم من ملك فی السموات لا تغنی شعاعتهم شیئا الا من بعد ان یاذن الله لمن یشاء و یرضى) (نجم / 26): چه بسیار فرشتگانى در آسمانها هستند كه شفاعت آنان جز پس از اذن خداوند، در مورد آن كس كه مشیت و رضایت الهى به (رستگارى وى) تعلق گیرد، سود نمىبخشد. مفسران در تفسیر آیه (عسى ان یبعثك ربك مقاما محمودا) (اسراء / 79): امید است كه پروردگارت تو را به مقام پسندیدهاى برساند، مىگویند مقصود از مقام محمود، همان مقام شفاعت براى پیامبر اسلام است. ب - شفاعت در روایات: گذشته از قرآن، در كتب حدیث نیز روایات بسیارى درباره شفاعت پیامبر اكرم صلى الله علیه و اله و سلم نقل شده است كه به برخى از آنها اشاره مىكنیم: 1 . پیامبر مىفرماید: «انما شفاعتی لاهل الكبائر من امتى»: شفاعت من مخصوص مرتكبان كبایر از امتم مىباشد. ظاهرا علت اینكه شفاعت را مخصوص مرتكبان كبایر دانسته این است كه خداوند صراحتا در قرآن وعده داده كه هر گاه انسانها از گناهان كبیره اجتناب ورزند، آنها را خواهد بخشید(نساء / 31) و دیگر نیازى به شفاعت و امثال آن نیست. 2 . نیز مىفرماید:«اعطیتخمساو اعطیت الشفاعة، فادخرتها لامتی فهی لمن لا یشرك بالله». از جانب خداوند پنج موهبت به من اعطا شده، و (از آن جمله) به من شفاعت داده شده، كه آن را براى امتم ذخیره كردهام.شفاعت من در حق كسانى خواهد بود كه به خداوند شرك نمى ورزند. طالبان آگاهى از هویتشافعان روز محشر غیر از پیامبر (مانند ائمه معصومین و دانشمندان و شهداء) و نیز فاعتشوندگان آنها بایستى به كتابهاى عقاید و كلام و حدیث رجوع كنند. ضمنا، باید توجه داشت كه اعتقاد به شفاعت - همچون اعتقاد به قبولى توبه - نباید مایه تجرى افراد بر گناه شود، بلكه باید آن را روزنه امیدى شمرده و اصطلاح ، آب را از سرگذشته مىپندارند و در نتیجه هیچگاه به فكر بازگشت به طریق صحیح نمىافتند. از بیان گدشته همچنین روشن مىشود كه اثر بارز شفاعت، بخشودگى برخى از گنهكاران است، و بنابر این تاثیر آن منحصر به ترفیع درجه شفاعتشوندگان، كه برخى از فرق اسلامى (مانند معتزله) گفتهاند، نیست. منشور عقاید امامیه صفحه 200 استاد جعفر سبحانى پس از مطالعه مطلب ارسالی ما را از نظر خویش بهره مند بفرمایید. |
|||
|
|
کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع:
1 مهمان
1 مهمان
بازگشت به بالابازگشت به محتوا