خدايا، پناه مي‌برم به تو از شورِ آزمندي،

و تنديِ خشم، و چيرگي حسد،

و كم طاقتي و ناخرسندي از روزي مقدّر،

و تندخويي و زياده‌روي در لذت جويي،

و پا فشاري بر باطل،و پيروي هواي نفس،


و سرپيچي از راه راست،


و فرو رفتن در خواب غفلت،


و كوششِ بيش از نياز، و برگزيدن باطل به جاي حق،


و پافشاري بر گناه،





و كوچك نماييِ خطا، و بزرگ نماييِ طاعت

بسم الله الرحمن الرحیم


خدايا، به تو پناه مي‌برم از ياري كردن ستمگر

و خوار داشتن ستم ديده

و درخواستِ چيزي كه حقّ ما نيست و ندانسته سخن گفتن.


پناه مي‌برم به تو از به خود نازيدنِ توانگران

و خوار شمردن درويشان


و بد رفتاري با زير دستان



و ناسپاسي در حقّ آن كس كه به ما نيكي كرده است

ستايش براي خداست كه اگر در برابر آن همه نعمتِ پياپي كه بر بندگانش فرستاد، ستايش خود را به ايشان نمي‌آموخت، از نعمت‌هايش بهره مي‌جستند و او را سپاس نمي‌گفتند، و از روزي‌اش گشايش مي‌يافتند و شكرانه‌ي آن را به جا نمي‌آوردند.

بسم الله الرحمن الرحیم




ستايش براي خداست كه خود را به ما شناسانيد،
و شيوه‌ي سپاسگزاريِ از خود را به ما آموخت، و درهاي علم به پروردگاري‌اش را به روي ما گشود،
و ما را به اخلاص ورزيدن در توحيدِ‌خود رهنمون ساخت،
و از شك و ناباوري نگاه داشت.