شعر من
عشقى است
كه چون مورچه
بر كاغذ راه افتاده است
اى بلند !
سليمان وار
پيشِ روى رفتار من
درنگ كن !
سپاه مهرت را بگو
نيم نگاهى به جاى مورچگان بيفكند

گرچه آهو نیستم اما پر از دلتنگیم .

ضامن چشمان آهوها به دادم میرسی؟

من دخیل التماسم را به چشمانت بسته ام ،

هشتمین دردانه زهرا به دادم می رسی؟

در پاي قدمگاه تو ، جان مي گيرم
چون اشك بسويت جريان مي گيرم
با پيچك سبز كاشي ايوانت
مي رويم و راه آسمان مي گيرم

امشب گریز آهوانه من دست های توست

تمام شهر صیادند، بیا و ضامن شو یا رضا ....