(۲۷ آذر ۱۳۸۹ ۰۹:۰۷ عصر)یوسف زهرا نوشته:  سلام.

موعودا :

دنیا برایم قفسی شده است که تنها امید به نسیم رهایی ات مرا به تکاپو ی رهایی از این شکنجه گاه وا داشته است . از هنگامی که با پر و بال شکسته کنج قفس پژمرده شدم ، تنها به شوق دیدارت نغمه رهایی سر می دهم . تنها به امید تو زندگی می کنم و تنها به لذت شنیدن صیحه آسمانی ات منتظرت مانده ام .