+- تالار گفتمان وب سایت ختم قرآن مجید (http://forum.ghorany.com)
+-- انجمن: فرهنگی و هنری (/forum-1.html)
+--- انجمن: شعر (/forum-10.html)
+--- موضوع: عصرگاه با طعم مشاعره (/thread-1626.html)
RE: عصرگاه با طعم مشاعره - hamed - ۵ ارديبهشت ۱۳۹۲ ۰۷:۲۷ صبح
تورا این همه بلبل نوای عشق زند
چه اتفات بود بر صدای منکر زاغ
سعدی
RE: عصرگاه با طعم مشاعره - گمنام - ۷ ارديبهشت ۱۳۹۲ ۰۷:۲۶ صبح
غم زمانه که هیچش کران نمیبینم
دواش جز می چون ارغوان نمیبینم
RE: عصرگاه با طعم مشاعره - از اهل سنت - ۸ ارديبهشت ۱۳۹۲ ۰۲:۳۴ عصر
من از آن حُسن روز افزون که یوسف داشت دانستم
که عشق از پرده عصمت برون آرد زلیخا را
(۲۳ بهمن ۱۳۹۱ ۰۸:۵۹ صبح)hamed نوشته: در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم
عاشق نمی‌شوی که ببینی چه می‌کشم
با عقل آب عشق به یک جو نمی‌رود
بیچاره من که ساخته از آب و آتشم
شعر زیباییست از شهریار. اما من فک میکنم مصرع اول درستش اینه:
در وصل هم به شوق تو ای گل در آتشم
RE: عصرگاه با طعم مشاعره - hamed - ۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۲ ۰۸:۴۲ صبح
آسودگی از محن ندارد مادر // آسایش جان و تن ندارد مادر
دارد غم و اندوه جگر گوشه خویش // ورنه غم خویشتن ندارد مادر
RE: عصرگاه با طعم مشاعره - hamed - ۲۳ ارديبهشت ۱۳۹۲ ۰۸:۱۳ صبح
روزی که گل آدم و حوا بسرشتند
بر نام حسین ابن علی گریه نوشتند
فرمود نبی در صفت گریه کنانش
والله که این طایفه از اهل بهشتند
RE: عصرگاه با طعم مشاعره - hamed - ۷ خرداد ۱۳۹۲ ۰۷:۵۲ صبح
دیوانه دلی خفته در این خلوت خاموش
او زاده ی غم بود زغم های جهان گشت فراموش
RE: عصرگاه با طعم مشاعره - hamed - ۱ تير ۱۳۹۲ ۰۸:۵۱ صبح
شهریارا تو به شمشیر قلم در همه آفاق به خدا ملک دلی نیست که تسخیر نکردی
استاد شهریار
RE: عصرگاه با طعم مشاعره - هُدهُد صبا - ۱ تير ۱۳۹۲ ۰۱:۳۶ عصر
یوسف زهرا بیا لاله ی طاها بیا
باغ گل دوستان طلعت نیکوی توست
گرچه زتیغت جهان پرشوداز عدل وداد
تیغ عدالت همان طاق دو ابروی توست
RE: عصرگاه با طعم مشاعره - هُدهُد صبا - ۴ مرداد ۱۳۹۲ ۰۵:۴۳ عصر
تو را می پرستیم تنها و بس
نداریم یاور به غیر از تو کس
بشو هادی ما به راه درست
ره آنکه منعم ز نعمات توست
نه آنان که خشمت بر ایشان رواست
نه آنها که هستند گمره ز راست
اميد امجد
شعر قراني بود
و مخاطب خدا
RE: عصرگاه با طعم مشاعره - آشنای غریب - ۵ مرداد ۱۳۹۲ ۱۱:۳۳ صبح
ترسم که اشک در غم ما پرده در شود*** وین راز سر به مهر به عالم سمر شود
گویند سنگ لعل شود در مقام صبر *** آری شود ولیک به خون جگر شود
خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه *** کز دست غم خلاص من آنجا مگر شود