بي تو اينجا همه در حبس ابد تبعيدند
سالها، هجري و شمسي، همه بي خورشيدند

از همان لحظه که از چشم يقين افتادند
چشم هاي نگران آينه ي ترديدند

نشد از سايه ي خود هم بگريزند دمي
هر چه بيهوده به گرد خودشان چرخيدند

چون به جز سايه نديدند کسي در پي خود
همه از ديدن تنهايي خود ترسيدند

غرق درياي تو بودند ولي ماهي وار
باز هم نام و نشان تو زهم پرسيدند

در پي دوست همه جاي جهان را گشتند
کس نديدند در آيينه به خود خنديدند

سير تقويم جلالي به جمال تو خوش است
فصل ها را همه با فاصله ات سنجيدند

تو بيايي همه ساعتها و ثانيه ها
از همين روز، همين لحظه، همين دم عيدند