۱۹ بهمن ۱۳۸۸, ۰۱:۴۸ صبح
من يك آموزگارم ! لحظه اي به دنيا آمدم كه نخستين سوال بر زبان يك كودك جاري شد . من آموزگار مردمان بسيار در جاهاي بسيار بوده ام . من يك تناقص آشكارم . وقتي بهتر گوش مي دهم بلند تر حرف مي زنم و بزرگ ترين هديه به من قدرداني صميمانه ي شاگردانم است . ثروت هيچ وقت هدف من نبوده است ، ولي پيوسته در جست و جوي گنجي دائمي بوده ام كه به وسيله ي آن استعداد هاي شاگردانم را كشف كنم و به آن ها امكان بروز بدهم . هميشه در پي كشف دفينه هايي به نام استعداد هاي پنهان شاگردانم بوده ام ; دفينه هايي كه زير لايه اي از خود باختگي پنهان مي شوند . من يكي از خوشبخت ترين مردمان اين جهانم . يك پزشك اين بخت را دارد كه در لحظه اي جادويي ، به بيماري زندگي ببخشد . من بخت آن را دارم كه هر روز با پاسخ دادن به پرسش ها و مجهولات انسان ها ، حياتي تازه را در روح آن ها بدمم . معمار بخت آن را دارد كه بنايي بسازد كه قرن ها دوام داشته باشد . معلم اين بخت را دارد كه اگر با عشق و صداقت كار كند ، بنايي بسازد كه تا دنيا باقي است ، مي ماند . من يك جنگ جو هستم هرروز بايد با منفي بافي ، ترس ، دنباله روي صرف ، تعصب ، جهل ، نا اميدي و بي تفاوتي بجنگم . البته در اين نبرد متحديني هم دارم : هوشياري ، كنجكاوي ، حمايت والدين ، فرديت شخص ، خلاقيت ، ايمان ، عشق و خنده كه همه زير پرچم من مي جنگند .من در جشن عروسي شاگردان قبلي خود از خوشحالي گريسته ام . در جشن تولد فرزندان آنها خنديده ام و با سري فرو افكند و چشماني اشكبار در كنار گور عزيزانم ، شاگرداني كه در جواني از دست رفتند ، ايستاده ام . بايد براي اين زندگي جالب و دوست داشتني چه كسي را سپاس بگويم ؟ شما مردم را كه عزيزترين سرمايه ي خود ، يعني فرزندانتان را به دست من مي سپاريد تا چنين سرشار و با طراوت زندگي كنم و خداوند را که به من چنين هديه ي ارزنده اي را ارزاني داشته است ; زيرا من « اكنون » را در خدمت « فردا » به كار مي گيرم .
من يك آموزگارم و خداوند را هر روز از اين بابت شكر مي كنم .
من يك آموزگارم و خداوند را هر روز از اين بابت شكر مي كنم .