عالي بود ادامه لطفا
از سايت روازاده هم ميتوني كمك بگيري
چای دارچین
ترکیبات: دارچین، چندقلم آسیاب نشده.
خواصّ: طبیعت گرم و خشک دارچین از آن یک محرّک عالی اعصاب ساخته است که ضمن دارا بودن خواصّ نشاط آوری و رفع دلهره، شستشودهنده کلیه، دفع کننده اخلاط رطوبتی، تقویت کننده قوه باه و موثر در درمان پادردهای رطوبتی است. دارچین علاوه بر تقویت کبد و معده، اشتهاآور نیز بوده، بوی بد دهان را برطرف می کند. جالب است که بدانید طبق نظر اطبّای قدیم، اثر مثبت دارچین براعصاب، تا ۱۵سال در بدن ماندگار است. زنان باردار بهتر است در مصرف دارچین کمی احتیاط کنند.
دارچین، به جز درمان اختلال های گوارشی، خاصیت آرامش بخشی دارد. دارچین قند و کلسترول خون را کنترل می کند و از آن برای درمان سوء هاضمه، درد و نفخ معده و اسهال استفاده می شود.
متخصصان به این نتیجه رسیده اند که دارچین علاوه بر آن که دیابت را کنترل می کند، بر کلسترول خوب و LDL هم اثر می گذارد. افرادی که آلرژی دارند نباید از مصرف دارچین در غذاهای خود پرهیز کنند زیرا موجب تشدید آلرژی نمی شود.
اثرهای مضر مصرف زیاد دارچین، عبارت است از، التهاب یا ورم کردن پوست، زخم ها و ترک های گوشه دهان و سوزش معده. دارچین، از لخته شدن خون جلوگیری می کند اما زیادی آن در خون باعث بروز مشکل های خونی و گردش خون می شود به ویژه اگر با داروهایی مانند آسپرین که باعث رقیق شدن خون می شود مصرف شود مشکل را ۲ برابر می کند.
دارچین، رمز جوانی است، مصرف روزانه آن انسان را سلامت و جوان نگه می دارد و بهترین دارو برای دردهای عضلانی است و به عنوان تب بر استفاده می شود.دارچین خاصیت عجیب دیگری دارد که آن هم قوی کردن مصونیت بدن در مقابل امراض است. اگر حس می کنید ضعیف شده اید و ممکن است مریض شوید، چای دارچین را فراموش نکنید. حتی اگر سرما خورده اید یا ضعف شدید دارید چای دارچین بهترین دارو است.
نکات کلیدی آشنای غریب : برای اینکه چای سیاه طعم خوب دارچین رو بگیره کمی چوب دارچین رو داخل قوری میریزیم ، بعد از دم کشیدن چای عطر خوبی به خود میگیرد .
گرد آوری : گروه اینترنتی آفتاب شما و پارسی تب
چای زرشک:
ترکیبات: زرشک آبگیری، ۲ قاشق غذاخوری.
خواصّ: زرشک، طبیعتی سرد و خشک دارد و تقویت کننده معده، و قلب، خنثی کننده سموم، برطرف کننده عطش و گرمازدگی(و تهوّع و استفراغ ناشی از آن) و بی اشتهایی است. زرشک، ضمن تصفیه خون، درمان بـسـیار خوبی برای فـشـار خـون بـالا(در افراد گرم مزاج) می باشد.
زرشك درختچه اي است كه علاوه بر ميوه آن از پوست و ريشه آن هم براي درمان برخي بيماري ها استفاده مي شود
مصرف آن در درمان تب، اسهال و اسهال خوني مؤثر است. از آب زرشك تازه به عنوان دهانشويه براي استحكام لثه ها استفاده مي شود.پوست و ريشه آن تلخ مزه است و در دفع صفرا و ناراحتي هاي كبدي مؤثر است. زرشك ملين و مسهل بوده و به هضم غذا كمك كرده و سوء هاضمه را برطرف مي كند.
زرشك در درمان ورم مفاصل و ناراحتي هاي رماتيسمي تاثير دارد و باعث كاهش ضربان قلب، تنگي نفس و تحريك حركت روده اي و ناراحتي برونشيتي است.
زرشك باكتري هاي سطح پوست را از بين برده و به درمان زخمها، كوفتگي ها، سوختگي ها، انواع جوشها و آكنه و خارش كمك مي كند (البته به ياد داشته باشيد كه در دوران بارداري از مصرف زياد آن خودداري كنيد.)
مواد لازم : برای دمنوش خوشرنگ
زرشک تازه ، نبات یا عسل ، آب جوش
مزه این چای مایل به ترشی است و میتوانید با نبات یا عسل مزه آن را شیرین تر کنید .اوایل پاییز فصل رسیدن زرشک است
طرز تهیه :
زرشک تازه را خیلی ملایم و سریع بشویید . سپس داخل ظرفی مقداری زرشک بریزید آنرا روی حرارت ملایم قرار دهید . نبات به آن اضافه کنید . وقتی نبات حل شد و زرشک رنگ پس داد آنرا خاموش کنید . حدودا چند دقیقه بیشتر طول نخواهد کشید . کمی اجازه دهید تا بماند . سپس آنرا کاملا صاف کنید و از نوشیدن این چای یا دمنوش خوشرنگ و زیبا و خوشمزه لذت ببرید .
آداب تهیه دمنوش چاپ فرستادن به ایمیل
گیاهان ، بافت سلولزی دارند که بدن قادر به هضم آنها نیست . برای اینکه مواد داخل گیاه خارج شود و ما بتوانیم از تأثیر های آنها استفاده کنیم ، نیاز به حلال داریم . در دسترس ترین و بهترین حلال هم آب است . از آب معمولأ به چند روش برای این منظور استفاده می شود ؛ خیساندن در آب سرد ، دم کردن و جوشاندن .
اما نحوه صحیح دم کردن به این شکل است که میزان خاصی از هر گیاه که معمولأ بین 5 تا 10 گرم است را در یک لیوان آب جوشیده و داغ می ریزند و در معرض حرارت مستقیم قرار نمی دهند . دمنوش باید در درجه حرارت محیط قرار بگیرد و در آن حتمأ بسته باشد . بعد از 15 تا 20 دقیقه مایع را صاف و نوشیدنی به دست آمده را که اصطلاحأ به آن دمنوش می گویند ، مصرف می کنند .
در مقایسه با جوشانده ، مواد کمتری از گیاه در روش دمنوش خارج می شود اما این به آن معنی نیست که جوشانده بر دمنوش برتری دارد . البته برای مصارف روزانه دمنوش بیشتر توصیه می شود . بادرنجبویه ، به لیمو ، سنبل الطیب ، گل گاوزبان و بسیاری دیگر از گیاهان باید به همین روش مصرف شوند.
البته بهتر است دمنوش را به صورت ولرم مصرف کرد زیرا درجه حرارت بالای دمنوش می تواند احتمال ابتلا به برخی سرطان ها مانند مری و معده را افزایش دهد . با توجه به اینکه آمار ابتلا به سرطان مری و معده در کشور ما بالاست ، این موضوع عامل خطر محسوب می شود و توصیه بر این است که دمنوش داغ مصرف نشود . معمولأ این نوشیدنی ها بعد از 20-15 دقیقه به حرارت مناسب می رسند . البته مصرف دمنوش سرد نیز مگر برای برخی گیاهان خاص توصیه نمی شود زیرا در اثر سرد شدن برخی مواد مؤثر موجود از بین می روند و اثر دمنوش کم می شود بر حسب گیاه ، زمان نگهداری از دمنوش ها نیز متفاوت است اما بهتر است دمنوش حداکثر ظرف 3-2 ساعت میل شود .
به علاوه ، گیاهان دم کردنی به شکل چای کیسه ای و فله ای در بازار موجودند و مصرفشان به هر دو شکل ایرادی ندارد اما برخی گیاهان مثل دارچین ، رازیانه و زیره که باید پودر شوند را بهتر است به شکل فله ای تهیه و خودتان پودر کنید زیرا بعد از پودر شدن ، مواد مؤثره آنها به مرور از بین می رود . اگر قرار است این نوع گیاهان مانند چای کیسه ای مصرف شود باید حتمأ به تاریخ تولیدشان توجه داشت .
اگر از زمان تولید ، یک ماه بیشتر بگذرد گرچه طعم مناسب را دارند اما اثر بخشی شان کم می شود . البته انواع گل هایی مثل گل گاوزبان و بابونه که با کمی خرد شدن قابل دم کردن هستند را می توان مانند چای کیسه ای تهیه کرد و به مصرف رساند .
منبع: هفته نامه سلامت – شماره 425 – خرداد 1392
http://ravazadeh.com/fa/ashpazkhane/4233...D8%B4.html
به گزارش باشگاه خبرنگاران، پونه از خانواده نعناع است و ترکیب اصلی موجود در این گیاه، اسانس روغنی فرار یا روغن منتول است. به علاوه در اعضای این گیاه مقداری تانن، مواد رزینی و قند نیز وجود دارد و حاوی مقدار زیادی ویتامین است.
گیاه پونه در فصل گرما میروید، اما سایه روشن را بهتر میتواند تحمل کند.
این گیاه در خاکهای مرطوب و غنی از مواد آلی مانند کود برگ به خوبی رشد میکند. با گیاه پونه میتوان یک دم کردهٔ گیاهی فوق العاده تهیه نمود.
طرز تهیه چای پونه : برای تهیهٔ یک فنجان دم کردهٔ این گیاه، یک قاشق غذاخوری سرخالی از برگ یا گل پونهٔ تازه و یا یک قاشق چای خوری برگ پونه خشک شده را در چای صاف کن درون یک لیوان ریخته و یک فنجان آب در حال جوش را روی آن بریزید. اجازه دهید مدت ۱۰ دقیقه دم بکشد و رنگ چای در بیاید. اگر دوست داشتید میتوانید آن را کمی شیرین کنید.
برگها و گلهای پونه و همچنین ساقههای آن میتوانند جایگزین مناسبی برای بسیاری از آنتی بیوتیکها باشند. این گیاه همچنین بادشکن، معرق، مدر و محرک نیز میباشد.
از دم کردهٔ این گیاه برای درمان سرماخوردگی، زکام، سردردها، مشکلات گوارشی، کم کردن تب خفیف، تسکین گلودرد و برای بهبود نفخ شکم، حالت تهوع، و بیخوابی استفاده میشود.
پونه را به عنوان تحریک کننده تولید صفرا نیز میشناسند.
تزریق عصارهٔ پونه به موشهای آزمایشگاهی نشان داد که این گیاه دارای خواص آرام بخشی خوبی است. عصارهٔ پونه دارای خاصیت تسکین دهندهٔ درد نیز میباشد.
در محیط آزمایشگاه دیده شد که عصارهٔ پونه در مقابل ویروس تب خال، ویروس آنفلوآنزا، بیماری نیوکاسل و ویروسهای مختلف دیگر فعال است.
به گفته ابو علی سینا تندی و تلخی که پونه دارد بسیار نرمکننده است و بویژه پونه کوهی در نرمش دادن موثرتر از جویباری است. خون را به سوی پوست میکشد و قرحهآور است. پونه عرق ریز است و بسیار گرمیبخش. مواد را از ژرفای تن جذب میکند. تکهکننده و خشکاننده و گرمکننده است.
هر پونهای و بویژه پونۀ کوهی بیاشتهایی و ضعف معده را هم از بین میبرد و سکسکه را تسکین میدهد. پونه که زداینده و باز کننده و نرمکننده مواد صفرایی و سودایی است، خودش و آبپزش در علاج یرقان مفید است. اگر بیمار یرقانی خود را با آب پز و پونۀ کوهی شستشو دهد عرق کند و سود بیند و اگر پونه را با انجیر خورند داروی استسقا است.
منبع:عصرایران
تمام گیاهان را میتوان به عنوان دمنوش مصرف کرد و همه دارای خاصیت میباشند[/font]
[font=tahoma]