۱۴ تير ۱۳۹۲, ۰۱:۳۸ عصر
سبک زندگي كه با ظهور اسلام بنا نهاده شد، «تقوي محور» بود. درچنین زندگانی، امانتداری، قریحهای از ایمان داشت. اگرامانتی هرچند از جانب کفار نیز سپرده میشد از گزند، ایمن میماند. اما زمان كوتاهي از واقعه غدير سپري نشد كه آراء و انديشههايي در ميان امت پديد آمدند و یقين به حديث و كلام بي واسطه پيامبر الهي، به بوته «ترديد» گذاشته شد. ابرهاي تيره، جلو خورشيد حقيقت را گرفتند و در آن تاريكي، صداي قبيلهها، بلندتر از اذان قبله محمدي طنين انداز شد. تاريكي، موجب گرديد كه امت، صداها را از هم تميز ندهد و «امام نار» را از «امام نور»، باز نشناسد. اينگونه شد كه جامعهي «تقوي محور» به جامعهي «تقيه محور» تغيير فضا داد نقد جاي خود را به سكوت سپرد و حقيقت در غدير ربوده شد، شام با معاويه جلال و جبروت يافت نگاهها از قبله برگشت و جاذبههاي رومي و سلطنتهاي شاهي جاي تمامی كاخهاي بهشتي را در ذهن امت پُر کردند.
سبك زندگي جديد و از نوع «اموي» جايگزين سبك زندگي «نبوي» گرديد در اين سبك بود كه یزید، خمر شرب، استهزاء آرمان معنوي، سبُك شماري نمايههاي قيامت را آرام آرام در اذهان عمومی، به امري عادي تبديل کرد اين تغيير چنان آرام و مهلك در پيكرهي جامعه اسلامي نفوذ یافت كه با وجود دهها تن از تابعين و صحابه پیامبر الهي، سكوتي شكسته نشد! همهي نگاهها و زبانها، با بروز اين سبكِ مسموم از كار افتادند و با ديدن تنها فرزند پيامبر الهي كه چون خورشيدی ازمعارف، ميتابيد روي از آن برگرداندند به اين نيز بسنده نكردند، چشمانشان را بستند تا فرزندان امیّه بر او شمشير كشيده باشند و به شهادت رساندن او را جزو فضايلشان بشمار بياورند. با ابتلاي امّت به اين سبك، منكرات، جای معرفتها را گرفتند، سپس بلاهارا برسرشان آوارکردند.
امام حسين (ع) در اين تاريكي، بر فتنه شوريد، عنصر اين انقلاب از جنس «فرهنگ» بود از مدينه تا مكه، ازمكه تا كربلا، منزل به منزل از تابعين و صحابه تا بيابانگردان گمنام را در معرض انوار حقيقتاش قرار داد تا ميتوانست، بخشي از حقيقت را در كام تشنه امت جاري كرد و خبر داد كه اگر بيدار نشوید، قَيّم ارزشهاي خودتان نباشيد، تفاوت آتش و نور را ندانيد، شهر پيامبرتان ويران، خانه امن خدایتان طعمه آتش ميشود و منكراني كه با پوستين دروغ، شما را به گرداب دنيا ميبرند شما را در كوفه و بصره و ... خواهند دَريد. اما خواب سنگين امت به بيداري نگرایید و گسل تغيير سبك زندگي ايجاد گرديد و هم اكنون نيز پس لرزههاي آن، امت اسلامي را از قرار و مدار انداخته و وحدت آنان را در هم پيچيده است. مصداق اين گسست و گسل زندگي در عصر مدرنيته هم مشاهده ميشود جوامع اسلامي همچنان در معرض تاخت و تاز بيگانگان واقع می شوند و با زرق و برق سبكهاي وارداتی، هويتهای دينيشان را ناکارآمد تلقی میکنند. آن موقع، مسلمانان از خوراك، پوشاک و هر آنچه از غير میگيرند، مراقبت از آن را با ارزشهايشان، سامان نمی دهند و آثار وضعي آن سبکها در رفتارهايشان پديدار ميشود و زنگ تکرار تاریخ به صدا در میآید. با یک نگاه اجمالی میتوان ردپای منکرات دیروز را در روزگار خودمان دید و طنین عاشورا را شنید. لذا با عبرت از عاشورا بر همهي فرهيختگان، مؤمنان و مؤمنات فرض است كه در گذرگاههاي انديشه و رفتار مستقر شوند و با مِهر نبوي، امر به معروف و نهي از منكر كنند، چگونه امام حسين (ع) در آن عصرآشفته با فريضهي شریف و نص قرآن مجيد، نهضت احیای دين محمدی را برای تحقق آزادگی در كربلا بنا نهاد، امروز نيز اقتضای روزگارمان همين الزام را از مؤمنان ميطلبد تا از
كنار رخدادهاي غير ارزشي بي اعتنا نگذرند و به فراخور وسع و اندازهشان در اعتلای این فریضه نجاتبخش، تلاش کنند و گرنه «اخلاق و ايمان» سرنوشتي اميد بخش نخواهد بود....