تالار گفتمان وب سایت ختم قرآن مجید

بسم الله الرحمن الرحیم

علیکم السلام



رهبر با یک جانباز مشغول خوش و بش است که از جلوی ما که چند تا ویلچر اینطرفتر ایستاده‌ایم صدای ناله یک جانباز همه را به سکوت می‌کشاند. جانباز روی تخت خوابیده و دهانش نیمه باز است. و دوباره در عمق همان سکوت صدایی شبیه ناله از گلویش خارج می‌شود و با پیچ و تاب می‌چرخد به سمت آقا. رهبر که صدای ناله توجه ایشان را هم جلب کرده است می‌گویند: "سلام" و جانباز دیگر ناله نمی‌کند و آقا به احوالپرسی‌ها ادامه می‌دهند.
و حالا رهبر رسیده‌اند کنار تخت همان جانباز. گویا نمی‌تواند حرف بزند. همه ساکت‌اند. با دست‌های بی‌رمقش دست‌ مجروح آقا را گرفته است و می‌کشد روی صورتش. جانباز به صورتی ممتد ناله می‌زند. ناله‌هایی که کم کم صدای هق هق همه را بلند می‌کند. خانم‌ها هم که تخت این جانباز جلوی جایگاه آنهاست، دارند بلند بلند گریه می‌کنند. جانباز هنوز دارد ناله می‌کند. آقا این یکی را چندین بار می‌بوسند. و او گویا دارد با ناله‌‌‌هایش با آقا حرف‌هایی می‌زند که فقط دو جانباز یعنی خودش و آقا می‌فهمند. سردارهای کنار آقا هم شانه‌هایشان دارد، می‌لرزد. حتی ما خبرنگار‌ها و عکاس‌ها و محافظ‌ها. و فقط آقاست که مهربانانه دارد به چشم‌های جانباز خیره خیره نگاه می‌کند.
تخت این جانباز بیشترین موقف تأمل آقاست و رهبر بعد از او هم جانبازهای مانده در انتهای حلقه را مورد تفقد قرار می‌دهند.
و احوالپرسی صمیمانه رهبر با جانبازها درست رأس ساعت 11 تمام می‌شود و آقا می‌روند سمت جایگاه.
قرآن توسط یک جانباز ویلچری تلاوت می‌شود و بعد هم یک جانباز، سرلشکر جعفری و رئیس بنیاد شهید صحبت می‌کنند و دو نفر آخر از اقدامات انجام شده برای جانبازهای درصد بالا و خانواده‌هایشان خبرهایی را ارائه می‌کنند.
سخنرانی رهبر هم کوتاه است. آقا در ابتدای سخنانشان چند بار تأکید می‌کنند که کار مسئولان در مهیا کردن این دیدار خیلی فکر خوبی بود و تأکید می‌کنند که :"ان شاء‌الله این کار هر سال انجام بگیرد."

دست و پنجه شما درد نکنه

راستی واقعا

به پایان می آید این دفتر ها اما حکایت رنج همچنان باقی است ....

بسم الله.سلام
تقدیم به جانبازان شیمیایی ایران از محمد بابا صفری



دو دستی باز چسبیدی به تختت
یه چار دیواری افتاده به جونت
با گریه ت از ستاره چشم شستی
که مثل سقف باشه آسمونت
... تنت زیر نفس هات خرد شد باز
هوا امشب دوباره سنگ تر بود
به خس خس های امشب گوش دادم
نفس هات از اتاقت تنگ تر بود

به پای لحظه ها زنجیر بستی
رو تختت از خدا مایوس می شی
شبیه خواب هایی که نرفتی
برای خواب من کابوس میشی

باید دنیاتو رو تختت بسازی
بسازی با تنفس های سختت
دلت خوش باشه به سرگیجه هات و
سقوط جسمی اسقاطی رو تختت

بهای سقف بالای سر من
طلسمی شیمیایی توی جسمت
به سقفی که نریخته خیره موندی
که شاید بشکنه روزی طلسمت
یاران قرآنی برای ستاره های زمین که هنوز سوسو میزنن... هنوزبراموون یکم نور دارن هنوز یکم جون دارن...هنوز با تن خسته وروحی خسته تر با داشتن این همه زخم تو سینه...".ماندن روتاب اوردند"... و...هنوززمین از وجودشون متبرکه...دعـــــــــــــــــا کنید...3تاصلوات برای سلامتی وشفای خیرهمه جانبازان شیمیایی.

به قول اخراجیا
گفتــــــــــــیم
آممـــــــــا همشو نگفتــــــیــم

خوش به حال شهیدان که شهید شدند و رفتند
چون زمان جنگ را دیدند و زمان حال را ندیده اند که برخی از مسولان چگونه خونشان را پایمال می کنند و مردم این سرزمین نا جوانمردانه در حق هم خیانت می کنند.به خاطر هوس زیر شکمشان

ولی جانبازان به جای یک بار شهید شدن هر روز شهید می شوند و زنده می شوند و هر روز این نامردی هارا می بینند و صدایشان پشت ماسک های اکسیژن حبس شده است
اجر جهادشان با خدا
کاری از دستم بر نمیاد جز تشکر از شما مردان خاکی ایول بر غیرتتان وهمتتان خاک پاتونم

بسم الله الرحمن الرحیم

عاشقانه ای سروده ایم تقدیم به جانبازان!

راه میرود..............................سرفه میکند

پلک میزند............................سرفه می کند

تکیه میدهد.........................سرفه میکند

سرفه میکند............سرفه میکند............سرفه میکند...............

...........................ایستاده مرده است...................................

...........................لحظه ای هزاربار تکه تکه او شهید میشود..............................
*********************************************************
مادر می گفت:چرا ما روی جانبازان درصد میگذاریم؟10%..........70%......

کسی که جانباز شده یعنی جونشو کف دستش گرفته،نرفته به دشمن بگه :آقا فقط 10%از وجود منو از کار بنداز من کارم با 10%حله.
همه ی جانبازان 100%حاضرن جونشونو فدا کنن برای اسلام،پس همه ی جانبازا 100%جانبازن.
برعکس فکر کنم برای معرفت و وفای ما باید درصد بذارن،یه سوال داشتم چقدر بامعرفتیم؟چند دفعه
مشکلات جانبازان رو حل کردیم؟چند دفعه به جانبازا سر زدیم ببینیم اصلا مردن؟زندن؟چنددفعه به خانواده
های شهدا سر زدیم ببینیم چی کم وکسر دارن؟

امسال که رفته بودم راهیان نور،حاج حسین یکتا از راویان راهیان نور واز جانبازان جنگ،گفتن کسی رو می
شناسن به اسم ((علی دنیا دیده)) که از همرزمانشون بودن والآن جانبازن وبه شدت بیمار بدنشون پر از
ترکشه وچون ترکش ها تا عمق بدن پیش رفتن،نمی تونن درش بیارن.میگفتن بدن این جانباز بخاطر ترکش
ها ورم کرده وباد کرده میگفتن الآن شما میرید بیرون چه جوری تیپ میزنین؟ما هم برای شما اینجوری تیپ
میزنیم.اونابرای شما جونشون رو از دست دادن و شما جیکار کردین؟راه مارو ادامه دادین؟،یه روز هم بهم
میرسیم وتصفیه حساب می کنیم.....
خیلی حرف زدم-یاعلی