سلام
قال الصادق(علیه السلام):
أربع خصال لا تکون فی مؤمن:لایکون مجنونا،و لایسأل عن أبواب الناس،و لایولد من الزنا،و لاینکح فی دبره.
امام صادق(علیه السلام)فرمود:چهار خصلت در مؤمن نباشد:دیوانه نباشد؛بر در خانه مردم به گدایی نپردازد؛زنا زاده نباشد؛با او لواط نکنند.
الخصال(شیخ صدوق)/ج1/ح579
پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله :
الصَّدَقَةُ تَمنَعُ مِيتَةَ السُّوءِ
صدقه، از مردنِ بد و دل خراش جلوگيرى مىكند
حکمتنامه پیامبر اعظم(ص): ح 5970
امام رضا عليه السلام فرمودند:
مَن حاسَبَ نَفسَهُ رَبَحَ وَمَنغَفَلَ عَنهَا خَسِر
آن کسى که نفسش را محاسـبه کند، سـود برده است و
آن کسى که از محاسبه نفس غافل بماند ،زیان دیده است.
بحار الأنوار، ج 78، ص 352، باب 26، ح
حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:
ان السعید، کل السعید، حق السعید من أحب علیا فی حیاته و بعد موته؛
همانا سعادتمند(به معنای) کامل و حقیقی کسی است که امام علی(ع) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد.
(مجمع الزوائد علامه هیثمى ، ج 9 ، ص 132)
عن أبی مالک قال:قلت لعلی ابن الحسین(علیهما السلام):
أخبرنی بجمیع شرایع الدین،قال:قول الحق،و الحکم بالعدل،و الوفاء بالعهد.
ابی مالک گوید:به امام سجاد(علیه السلام)عرض کردم:مرا از همه احکام دین آگاه ساز.فرمود:سخن حق؛قضاوت دادگرانه؛وفاداری به پیمان.
الخصال(شیخ صدوق)/ج1/ح330
امام صادق سلام الله علیه :
لا تُفَتِّشِ النّاسَ عن أديانِهِم فتَبقى بِلا صَديقٍ
از دين و آيين مردم پرس و جو مكن كه بى دوست مىمانى
دوستی در قرآن و حدیث: ح 329
امام صادق علیه السلام:
الْحَيَاءُ مِنَ الْإِيمَانِ وَ الْإِيمَانُ فِى الْجَنَّةِ
حيا از ايمان و ايمان در بهشت است (پس شخصى با حيا در بهشت است ).
اصول کافی :ج3/ص165
عن أبی جعفر(علیه السلام)قال:
الناس رجلان:مؤمن و جاهل،فلاتؤذی المؤمن و لاتجهل الجاهل فتکون مثله.
امام باقر(علیه السلام)فرمود که مردم دو گونه اند:مؤمن؛نادان.مؤمن را آزار مده و با نادان نادانی مکن که در این صورت همانند او گردی.
الخصال(شیخ صدوق)/ج1/ح170
امام على سلام الله علیه :
ثَباتُ الدُّوَلِ بِإقامَةِ سُنَنِ العَدلِ؛
پايدارى دولتها به برپاداشتن راه و رسم دادگرى است
دانشنامه قرآن و حدیث: ج 3, ص 70, ح 57
امام زمان عج میفرمایند:
اءبَى اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لِلْحَقِّ إلاّ إتْماما وَ لِلْباطِلِ إ لاّزَهُوقا.
ترجمه :
فرمود: همانا خداوند متعال ، إباء و امتناع دارد نسبت به حقّ مگر آن كه به إتمام و كمال برسد و باطل ، نابود و مضمحل گردد
بحارالا نوار: ج 53، ص 193، ضمن ح 21.