تالار گفتمان وب سایت ختم قرآن مجید

نسخه کامل: حدیث روز
شما در حال مشاهده نسخه متنی این صفحه می‌باشید. مشاهده نسخه کامل با قالب بندی مناسب.
• امام صادق (سلام الله علیه) : •

إنَّ أبغَضَ خَلقِ اللَّهِ عبدٌ اتّقَى النّاسُ لِسانَهُ.
مبغوض‏ترين خلق خدا بنده‏اى است كه مردم از زبان او بترسند.

ميزان الحكمة: ج1- ص573- ح 1916
امام باقر علیه السلام:

زمانی بر مردم می آید که امامشان غایب است .
پس خوشا بر آنان که در آن زمان بر امر (ولایت )ما پایداری کنند.

البحار-145/52
• پيامبر اکرم (صلی الله عليه و آله): •

طالِبُ العِلمِ مَحفوفٌ بِعِنايَةِ اللَّهِ.
عنايت خداوند جوياى دانش را فرا گرفته است.

حكمت نامه پيامبر اعظم: ج 1- ص 312 – ح311
امام صادق علیه السلام:

همانا حدیث ما دشوار و بسیار سنگین است
و آن را جز فرشته مقرب یا پیامبر مرسل
یا بنده ای که خداوند دلش را با ایمان آزموده بر نمی تابد.

امالی الصدق-13
• امام صادق (سلام الله علیه) : •

ضَع أمرَ أخيكَ عَلى أَحسَنِه.
كار دوست خود را به بهترين صورت آن حمل كن.
گزيده تحف العقول: ص 55 ح 208.
میزان الحکمة : ج6 – ص567- ح11670
امام علی علیه السلام:Rose

دوستان خدا بیش از همه مردم به یاد او هستند
و در شکرگذاری از اومداومت بیشتری دارند
و بر بلای او شکیبا ترند.

شرح غرر الحکم-557/2
• امام باقر (سلام الله علیه) : •

تَعَلَّمُوا الصِّدقَ قَبلَ الحَديثِ.
پيش از سخن گفتن، راستگويى بياموزيد.

تبليغ بر پايه قرآن و حديث : ص208 - ح 211
امام صادق علیه السلام:

عدالت از عسل شیرینتر؛از کره نرم تر و از مشک خوشبو تر است.

الکافی-147/2
• امام صادق (سلام الله علیه) : •

كانَ يُصَلّي صَلاةَ مُوَدِّعٍ يَري أنَّهُ لايُصَلِّي بَعدَها أبَدَاً
امام سجّادعليه السلام مانند كسي كه آخرين نماز خود را به جاي مي‏آورد ، نماز مي‏گزارد. او چنين مي ديد كه پس از آن هيچ‏گاه نماز نمي‏گزارد
بحار الأنوار ، ج 46 ، ص 79

• امام رضا (سلام الله علیه) : •

صَديقُ كُلِّ امرِىً عَقلُهُ، وعَدُوُّهُ جَهلُهُ.
دوست هر آدمى، خرد اوست و دشمن او بى خردى‏اش.

خردگرایی در قرآن و حديث : ص54 - ح 73
• پيامبر(صلی الله عليه و آله): •

يَومُ الجُمُعَةِ سَيِّدُ الأيّامِ و أعظَمُ عِندَ اللَّهِ مِن يَومِ الأضحى و يَومِ الفِطرِ.
روز جمعه مهتر روزها است و نزد خداوند از روز عيد قربان و عيدفطر ارجمندتر است.
بحار الأنوار - ج 89 - ص 267.
میزان الحکمة : ج2- ص240- ح2604
لینک مرجع