۲۳ مرداد ۱۳۹۶, ۰۳:۲۴ عصر
شعری بی نظیر از استاد سیّد محمدحسین بهجت تبریزی ((شهریار))
[highlight=#f5e7c4]در مورد کلام الله مجید[/highlight]
[highlight=#f5e7c4]در مورد کلام الله مجید[/highlight]
گویای بی زبان که گلویت پر از صداست
معنای حرفهای تو در سینه ی که هاست؟
آرامشی که میدهی ام وقت خواندنت
مانند حالِ یافته ی چشمه ی بقاست
باچه بسنجمت؟ به چه چیزت مثل زنم؟
وقتی به بی مثالی تو صاحبت گواست
مثل انارِ تازه و شاداب و آبدار
همچون رطب کلام تو شیرین و جانفزاست
گاهی مثَل ز پشّه زنی گاهی ام ز فیل
گاهی چو رعد و برق هراس تو با رجاست
تکرار صحنه های تو جذّاب و دیدنی ست
نه سینما، که هر ورقت عین صدنماست
نقل دهانمان قصص الانبیای تو
افسانه نیستی که سراینده ات خداست
روزی که پا به عرصه ی محشر گذاری آه
دستت درون دست عزیزان مصطفاست
[highlight=#ffffff][highlight=#f5e7c4][/highlight][/highlight]